«Ինչո՞ւ Օնիկ Գասպարյանը չի մտնում նիկոլի գրասենյակն ու միանգամից նրան ձերբակալելով վերջ չի տալիս քաոսին. պատասխանը պարզ է». Ռոբերտ Մարգարյան

Ռոբերտ Մարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից.

«Հարց 2. Ինչո՞ւ Օնիկ Գասպարյանը չի մտնում նիկոլի գրասենյակն ու միանգամից նրան ձերբակալելով վերջ չի տալիս քաոսին:

Սա այս օրերին հաճախ տրվող հարցերից մեկն է:

Իհարկե դա առաջին հայացքից հնարավոր տարբերակ է թվում, սակայն պիտի հիշենք, որ գործ ունենք ոչ թե կինոյի, այլ իրական կյանքի հետ:

Ոմանց մոտ այնպիսի տպավորություն է, որ առավոտյան Օնիկ Գասպարյանն իր մոտ է կանչում մի քանի սպաների, նրանց ուղեկցութամբ մտնում է նիկոլի գրասենյակն ու ձեռնաշղթաներ հագցնելով նրան պոկում է աթոռից:

Սակայն իրականության դաշտում մինչև նիկոլի գրասենյակ մտնելը պիտի հաղթահարել մի քանի արգելքներ, այդ թվում ՀՀ ԱԱԾ-ն, Ոստիկանությունն ու նրանց ենթաբաժիններ, այդ թվում պետական պահպանության ծառայությունը: Ով չգիտի թե այդ կառույցները դեռ հավատարմորեն ծառայում են դավաճանին: Հետևաբար անհրաժեշտ է նաև այդ կառույցներին համոզել այն հարցում, որ նիկոլը սպառնալիք է համարվում Հայաստանի սահմանների, նաև ներքին ու ազգային անվտանգության համար ու նրա մեկուսացումը խիստ անհրաժեշտություն է:

Հիշյալ կառույցներն այսօր նիկոլի իշխանության գոյատևման վերջին հենարաններն են: Դրանց կորցնելով նիկոլը վայրկյան առաջ ինքնակամ կպոկվի աթոռից ու ընդհանրապես կոշտ քայլերի կարիք էլ չի զգացվելու:

Միևնույն ժամանակ եթե նույնիսկ հնարավոր լինի նրան ձերբակալել դա կարող է միջազգային հետևանքներ ունենալ:

Ոչ մի խոսք, որ նիկոլը մեր դիտանկյունից դավաճան հողատու է և պատասխանատվություն է կրում 5000 զոհերի համար, բայց միջազգային շրջանակների ու գործընկեր երկրների դիտանկյունից նա 2018 թվականի դեկտեմբերի արտահերթ ընտրություններում ընտրված վարչապետ է: Նրան իշխանությունից հեռացնելու այդ տարբերակը միջազգային դիտանկյունից կարող է զինվորական հեղաշրջում ընկալվել: Վերջին օրերին նման իրավիճակում է հայտնվել հարավարևելյան Ասիայում գտնվող Մյանման, որտեղ զինվորականները կալանավորել են ընտրություններում հաղթած ղեկավարներին: Չնայած նրան, որ ձերբակալված ղեկավարներն այդ իմաստով էլ միջազգային հանրության աչքի լույսը չէին, այդուհանդերձ դժվար չի գուշակել որ միջազգային հանրությունը ոչ միայն չի ողջունել, այլ ընդհակառակը դատապարտել է այդ քայլը:

Մի խոսքով նիկոլից հետո կյանքը դեռ շարունակվելու է ու այդ մասին նաև պիտի մտածել:

Այս փուլում անհրաժեշտ է հնարավորինս առանց ցնցումների դավաճանին պոկել աթոռից, որից հետո նրան ցմահ ճաղերի հետևում տեսնելու հաճույքը վայելելու առիթ դեռ ունենալու ենք:

#Ազգ_ԲԱՆԱԿ_Հաղթանակ»