Տպել
Պարը հայտնի է Շավալի անունով: Այն պահպանվել է հիմնականում Ախալքալակի շրջանում և Շիրակում, հատկապես Գյումրի քաղաքում:
Հնում այն հարսանեկան ծիսական պար է եղել, մինչև օրս այն պարտադիր պարում են հարսանիքի ժամանակ: Այն ունեցել է հարսին նոր գերդաստան հանձնելու և ընդունելու արարողություն:
Ինչպես հասարակական պարերի, այնպես էլ հարսանիքների ժամանակ շորորաձև պարերը, այդ թվում Շավալին , հնագույն աստվածությունների և օջախի նախնիների պաշտամունքի հետ կապված վերապրուկներն են:
Խնամին, հատկապես տղայի հայրը, պետք է որ գերդաստանի ամենաիրավասու անդամը լիներ, նախնիների առաջ միջնորդելու, ընտանիքի նոր անդամին ընդունելու , հովանավորելու և պահպանելու հարցում:
(հատված Ժենյա Խաչատրյանի «Կարնոհայերի պարային մշակույթը Ջավախքում» գրքից):
