«Հովհաննես Հախվերդյան. Հայաստանի առաջին ռազմական նախարարը». Ռուբեն Շուխյան

Գեներալ-լեյտենանտի կոչումը Հախվերդյանին շնորհվում է արդեն անկախ Հայաստանում: 1919-ի մարտին վարչապետ Հովհաննես Քաջազնունու հրաժարականից հետո Հախվերդյանը լքում է նախարարի պաշտոնը՝ զբաղեցնելով հայկական բանակի Գլխավոր շտաբի պետի պաշտոնը, իսկ 1919-ի նոյեմբերին՝ հայերենը բանակում որպես միակ գործածական լեզու պաշտոնապես սահմանելու արդյունքում Հախվերդյանը հրաժարական է տալիս: 1920-ի բոլշևիկների մայիսյան հեղաշրջման փորձից հետո՝ Համո Օհանջանյանի կառավարության օրոք նա դառնում է ռազմական նախարարի տեղակալ։

Հայաստանի Հանրապետության անկումից հետո, 1921-ի սկզբին, Հովհաննես Հախվերդյանը շուրջ 1500 հայ սպաների հետ միասին ձերբակալվում է բոլշևիկների կողմից և բռնի կերպով աքսորվում Ռյազան: Հայտնի, որ Հախվերդյանին այնուհետև հաջողվում է տեղափոխվել Սանկտ Պետերբուրգ, որտեղ նա սկսում է աշխատել որպես հաշվապահ: Սակայն 1930-ի դեկտեմբերին նա կրկին ձերբակալվում է ստալինյան ռեժիմի կողմից՝ այսպես կոչված «Весна»-ի գործով, և 1931-ի ապրիլին հազարից ավելի նախկին ցարական բանակի սպաների հետ միասին գնդակահարվում է՝ «հակահեղափոխական միապետական սպայական խմբավորման» անդամ լինելու անհեթեթ դատավճռի հիման վրա»: