Տպել
ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹՅԱՆ մասին խոսելիս վարչապետ Նիկօլ Փաշինյանը քարկապ է ընկնում. Հանկարծ զգում է, որ լեզվի տակ ոսկոր կա, և խոսքաշատ մարդուց վեր է ածվում բառեր փնտրողի… Այդպես է, երբ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ուզում են շրջանցել; Այս անգամ էլ, ԿԱՊԱՆՈՒՄ, հին երգի բառերը հիշեց, ՆԵՐՍԻ-ԴՐՍԻ ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ… Հին երգ, որ նրա քաղաքական կնքահայրն էր հորինել, որն էլ նրա համար տխուր վերջաբան ունեցավ…. ԿԱՊԱՆՈՒՄ արդյոք հիշեց? թե ինչպես էր բաց երկնքի տակ դաշնակցական նախարարների ազատման հրամանները ստորագրում ներոնյան հրճվանքով, հրճվանքի ալիքը փոխանցելով արբեցած ամբոխին… Դուք, պարոն վարչապետ, այդ օրն արդեն ստորագրեցիք ՁԵՐ դատավճիռը… Անկախ այն բանից ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ նախարական պորտֆելներ կունենա թ ե ոչ, այն միակ քաղաքական ուժն է, որն անմնացորդ ու անկաշառ կանգնած է ԱԶԳԻ ՈՒ ՊԵՏԱԿԱՆԱՇԻՆՈՒԹՅԱՆ կողքին, անկախ նրանից , թե ովէ ՎԱՐՉԱՊԵՏԻ ԿԱՄ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ԱԹՈՌԻՆ ՆՍՏԵԼ ԿԱՄ ԹԱՌԵԼ… ՁԵՐ հեռանալուց հետո/ անշուշտ մի օր պիտի ձգեք պաշտոնը/ ամենաշատը ձեզ քարկոծելու են հենց ձեր բերածները… ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆԸ պարկեշտության սահմանները երբեք չի անցել ու հիմա էլ ասում է , քանի դեռ ԹԱՄԲԻՆ ԵՔ…»։
