Տպել
Ճակատագրի ինչպիսի՜ հեգնանք. 2008–ին իր հակասահմանադրական գործողություններով արտակարգ դրություն մտցնելու որոշմանը հանգեցրած Նիկոլ Փաշինյանն ինքն է 2020–ին վարչապետի կարգավիճակով արտակարգ դրություն մտցնում, բայց ուշացած։
«Կորոնավիրուսն ում շունն է, որ…» ձևակերպմամբ ՀՀ քաղաքացիների գլխի տակ փափուկ բարձ դրած և «թու, թու, թու»–ով կորոնավիրուսի դեմ պայքարող Փաշինյանը ստիպված եղավ արտակարգ դրություն մտցնել։ Դրանից հետո նա ամեն օր խոսում է վարակի վտանգների ու արտակարգ քայլերի գնալու անհրաժեշտության մասին։
Նա հիմա կոչ է անում քաղաքացիներին մնալ տանը և դրա ապահովման համար հատուկ ռազմական տեխնիկա է մտցրել քաղաք։
Նա քիչ առաջ ուղերձով դիմել է ժողովրդին ու հայտարարել, որ չի կարելի տանից դուրս գալ ու երկու մարդուց ավելի հավաքվել, եթե հատուկ անհրաժեշտություն չկա։
Հարկ է հատուկ ընդգծել, որ Նիկոլ Փաշինյանի խոսքում չկար ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆ այն քաղաքացուց, որին նա ընդամենն օրեր առաջ «հպարտ քաղաքացու» անձնագիր էր բաժանում։ Կորոնավիրուսն արդեն Հայաստանում էր, մարդիկ ահազանգում էին, որ պետք է քայլեր ձեռնարկել, բայց Նիկոլը չլսելու էր տալիս դա և կոչ էր անում մարդկանց մեծ խմբերով հավաքվել ու լսել իր ատելության քարոզը։ Նաև բուկլետներ էր բաժանում մարդաշատ վայրերում։
Նիկոլին այնքան էր պետք սեփական իշխանության ավելացումը, ՍԴ–ի սեփականաշնորհումը և դիկտատուրայի հաստատումը, որ հարվածի տակ դրեց զանգվածներին՝ նրանց ենթարկելով հիվանդանալու ռիսկի։ Մարդկանց համոզելով ու վարչական ռեսուրսի կիրառմամբ բերում էին Նիկոլի ատելության խոսքը լսելու։ Նրանց խմբերով մի տեղ էին հավաքում ու խմբերով ենթարկում ռիսկի։
Ընդամենը երեկ՝ հանուն ընտանեկան փիառի, Փաշինյանի կինը վարակվելու ու վարակելու ռիսկային գոտում էր հայտնվել՝ բուկլետներ բաժանելով։ Իսկ այսօր նրա ամուսինը Երևան ԲՄՊ է մտցնում։
Աննա Հակոբյանը բուկլետ էր բաժանում այն դեպքում, երբ արդեն կային իշխանությունների հայտարարություններն այն մասին, որ չի կարելի սոցիալական հեռավորությունը խախտել, առանց դիմակի ու ձեռնոցների շփվել, մեծ խմբերով հավաքվել և այլն։
Փաշինյանն այս ընթացքում ցույց տվեց, որ իրականում թքած ունի իր կողմից «հպարտ քաղաքացի» որակումը ստացած մարդկանց կյանքի ու առողջության վրա։ Կորոնավիրուսը մտել էր Հայաստան, բայց նա գզիրի նման դռնեդուռ էր ընկել ու բուկլետ էր բաժանում։ Իսկ եթե չէր հասկանում վտանգը, ապա դա պակաս վտանգավոր երևույթ չէ։ Փաստորեն, եթե հանկարծ պատերազմ լինի, նա կրկին կարող է ոչ համարժեք քայլերի գնալ։
Ատելության քարոզի ժամանակ Նիկոլն ի՛նքն էր հայտնվել վարակվելու և վարակելու ռիսկային գոտում, բայց ինքնամոռաց տրվել էր փողոցին՝ իր միակ աշխատավայրին։
Նա ուղերձում մոռացավ ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ խնդրել այն բանի համար, որ անտեսել է վիրուսն ու կարևորել «այո»–ի քարոզը։
Որպես մարդ Նիկոլը, միգուցե, կարող է անտարբեր լինել սեփական առողջության նկատմամբ, բայց որպես պետության ղեկավար նա պարտավոր է հոգ տանել մեր քաղաքացիների կյանքի ու առողջության համար, ինչը չի արել։ Ու հիմա փորձում է հետ բերել կորցրածը և հրշեջի ֆունկցիա կատարել։
Նիկոլը պետք է ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ խնդրեր, որ սխալվել է ու Սյունիքի, Վայոց Ձորի բնակիչներին ռիսկի տակ դրել, որ ժամանակին մատների արանքով է նայել Իտալիայից ժամանածներին, որ Իրանում առաջին դեպքի մասին իմանալուց հետո անհրաժեշտ քայլերը չի արել, որ…
Նիկոլն ուղերձում լսարանին նախապատրաստում է վիրուսից առաջին վատագույն սցենարն ունենալուն։ Նա անոնս է անում ծայրահեղ ծանր հիվանդի մասին, բայց ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ չի խնդրում։
Հարցն այն չէ, որ մենք ապահովագրված էինք կորոնավիրուսի ներթափանցումից։ Ամենայն հավանականությամբ այն չէր շրջանցի մեզ, նույնիսկ եթե ավելի վաղ քայլեր անեինք, բայց եթե դրանք արվեին, վիճակն այսպիսին չէր լինի։ Երբ տեսնում ես, թե ինչ բառադի վերաբերմունք կար, արդեն պարզ է դառնում, թե ինչու ենք Վրաստանից ու Ադրբեջանից ավելի քիչ բնակչություն ունենալով հանդերձ վարակվածների ավելի շատ դեպքեր գրանցել։ Եվ դա այն դեպքում, երբ Վրաստանն ու Ադրբեջանը, տարբեր գործոններով պայմանավորված, ավելի բարձր ռիսկային գոտում էին։
Նիկոլի ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ցույց կտար, որ նա հրաժարվել է իր՝ պատասխանատվությունը միշտ այլոց վրա գցելու և իրեն միայն լիազորությունները պահելու քաղաքականությունից։ ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ նաև ցույց կտար, որ նա գիտակցել է սեփական սխալն ու հետևություններ արել։
Նիկոլը պետք է ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ խնդրեր էջմիածնեցի կնոջից, որի հետ կապված սուտ պատմություն էր ներկայացնում ուղիղ եթերում, որպեսզի արդարացներ սեփական հանցավոր անգործությունը։
Նիկոլը պետք է ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ խնդրեր, բայց չխնդրեց ու «էս նեղ մաջալին» անգամ նյուվասյուկիստական կերակուր մատուցեց։
Կորոնավիրուսից հետո կյանք կա, այդ թվում՝ քաղաքական կյանք։ Այդ քաղաքական կյանքում վստահաբար տեղ չի լինելու պոպուլիզմին, ամբոխավարությանը, դիլետանտիզմին, դեմագոգիային ու փարիսեցիությանը։ Եվ ամենակարևորը՝ տեղ չի լինելու ստախոսների ու պետական շահը սեփականին ստորադասածների համար։
