Տպել
-Բայց ինչ կայֆա՜…
-Ինքնամեկուսանում ես ծառերիդ` Աստծուդ հետ…
-Լիքը հարցեր ես «լուծում-կարգավորում»` Աստծուդ հետ. որտեղ` ծնկակոչ, որտեղ` գլուխդ հողին կքած..
-Տիրոջ ներկայութան մեջ սաղ պատմում, զղջում, սիրում, օրհնում` ավետիսների ծածկոց նետում` սիրելիներիդ, հիվանդների, տկարների վրա…
-Լուսավորված` հաղթահարված, ոտներդ մաքուր ու շաղոտ` հագնոմ ես ֆեյսբուքի չստիիկներդ`
-Մտնում ֆեյսբուք`
-Մեկ էլ` բուխկ`
-Էդ մարդն էլի կա, էլի շաղ ա տվել իր հիվանդ, գելխեղդ մտքերը… գիշերվա կեսին… ու իմ կողմից իմ Աստծո օրհնությունն ստացած ախպերութունս ու ընկերությունս…
-Փոխարեն ուղարկածս վայելի…
-Ծամում է` էդ հիվանդ մտքերը….
Հ.Գ.
-Չեմ լսել, չեմ տեսել…
-Չեմ էլ ուզում իմանամ` ինչ է ասել
Կարմեն Դավթյան
