Տպել
Երվանդ Վարոսյանի ֆեյսբուքյան էջից.
«Երևանի սրտում գտնվող այս հատվածում մինչև 1988 թվականը բնակչության 99,9% թուրքեր էին… Մեր կողքի բակն էր։ Մի ընկեր ունեի այնտեղից, անունը Այդին էր։ Ղարաբաղյան շարժման ժամանակ արդեն, Այդինին երկար բացարտում էի, թե ինչու է Արցախը հայկական, ինչու է Շուշին հայկական քաղաք ու ինչպես է ստացվել, որ Շուշիում Այդինի ազգակիցներն են ապրում, ինչպես են նրանք կոտորել Շուշիի հայ բնակչությանը։
Այդինը թուրք էր, այնուամենայնիվ։ Ու մի օր կանգնեց ու ասեց, թե մենք սխալվում ենք, որ Ղարաբաղն էլ է թուրքական, Երևանն էլ, սկսեց համոզել, որ Երևանում բնիկ են իրենք, իսկ մենք եկվոր ենք ու դեռ շնորհակալ պիտի լինենք, որ մեզ թողնում են հանգիստ ապրել Երևանում…
Այդինի գլուխը քարով բացեցինք այդ օրը։ Հետո նրա հայրը` Սամիրը հանգիստ ծախեց իրենց տունը ու նրանք մեկնեցին Ադրբեջան…
Հետո եկավ Նիկոլը ու ես 32 տարվա մեջ առաջին անգամ հիշեցի Այդինին, քանի որ Այդինը Նիկոլի արդյունքում կարող է վերադառնալ մեր թաղ ու ասել, որ ինքը ճիշտ էր, մենք սխալվեցինք»։
Երևանի սրտում գտնվող այս հատվածում մինչև 1988 թվականը բնակչության 99,9% թուրքեր էին… Մեր կողքի բակն էր։ Մի ընկեր ունեի…
Опубликовано Yervand Varosyan Четверг, 21 января 2021 г.
