Ո՞նց կարա քանդվող շենքը էնքան քեզ հուզի, որ գնաս, քեզ կապես, տեխնիկան մարմնով փակես, բայց հանձնվող հայրենիքը նենց լրիվ օքեյ վիճակ լինի. Նարեկ Մարգարյան

Նարեկ Մարգարյանն իր էջում գրում է.

«Միշտ մեծ հարգանքով եմ վերաբերվել բնապահպան ակտիվիստներին, քաղաքը պահպանող ակտիվիստներին, իրական իրավապաշտպաններին: Որոշ ակցիաների ես էլ եմ մասնակից եղել կամ երկու ձեռքով սատարել:

Հիմա փորձում եմ հասկանալ, ինչպիսի՞ հոգեվիճակա պետք, որ ծառ կտրելը քեզ այնքան բորբոքի, որ փողոց դուրս գաս, բայց զինվորների աճյունների հետ կատարվածի մասով քար լռություն պահպանես:

Ո՞նց կարա քանդվող շենքը էնքան քեզ հուզի, որ գնաս քեզ կապես, տեխնիկան մարմնով փակես, բայց հանձնվող հայրենիքը նենց լրիվ օքեյ վիճակ լինի:

Ինչպե՞ս կարա ուկրաինացի օդաչուի ճակատագիրը քեզ այնքան փոթորկի, որ ակցիա անես, բայց 6 Հայաստանից գերեվարվածների համար սկի Բաղրամյան չիջնես:

Էս հլը գաղափարայինները՝ 50 դրամը, թանկացումները անգամ չեմ էլ մտցնի ես հարթության մեջ: Այդտեղ ամեն ինչ պարզա:

Սա նույնիսկ երեսպաշտություն չի, ինչ-որ նոր լեվելա, ինձ թվումա դրա բառը դեռ հորինած էլ չի: Դուք անկեղծ էիք էն ժամանակ, բայց անկեծ չեք հիմա՞, թե՞ հակառակը: Թե՞ էս իշխանությունը ձերն եք համարում դրա համար ծպտուն չկա: Դուք մեծ հաշվով ոչինչով չեք տարբերվում ընտրությունների տասովշիկ էն հին տպերից: Չնայած չէ, իհարկե, տարբերվում եք, էն տպերը ոչ մարդու իրավունքների պաշտպան էին ներկայանում, ոչ գաղափարային առաջամարտիկ: Իրանք տենց ներդաշնակ էին իրանց վիճակի հետ՝ պարզ:

Լավ չե՞ք հասկանում, որ այսպես կոչված քաղհասարակությունը քոռ դանակով մոռթում եք: Մի տարուց, որ մեկը էլի մի այգի կտրի, ինչ դեմքով եք գնալու պաշտպանելու: Միթե՞ բարձր ծիծաղի չի արժանանա էս լռությունից հետո նմանատիպ ցանկացած շարժում: Մեզ հետո էլ քաղհասարակություն պետք չի, հա՞: Թե էդ նոր, դեռ անուն չունեցող լեվելի երեսպաշտությունը դրանից էլա իմունիտետ տալիս»:

Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/705312529/posts/10159329479272530/?d=n