Տպել
Ներկայացնում ենք Արամ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան էջից հետևյալ գրառումը.
«Ոչ Պուտինի, ոչ էլ Մակրոնի շնորհավորանքները առ վիժվածք ինձ չեն համոզելու, որ նա դավաճան չէ։ Չեն համոզելու, որովհետև իմ բանականությունը ինձ չի դավաճանում։
2018-ին նիկոլը ստացավ Հայաստան՝ Արցախի հետ միասին։ Նա համարվում էր Արցախի անվտանգության երաշխավորը։
2020-ին նա կորցրեց Արցախն ու վտանգեց Հայաստանի մի մասը։
Եթե «Սերժենք» որոշել ու խոստացել էին Արցախը հանձնել ալիևին, ապա դրա ամենահարմար ժամկետը հենց 2018-ն էր, ոչ թե դրանից 2,5 տարի հետո։ Առողջ բանականությունն ասում է, որ, եթե մեկի հետ նման կարևոր բան ես պայմանավորվում, ու էդ մեկին գահընկեց են անում, ապա դու կամ պետք ա օգտվես էդ պահի քաոսից ու գործդ ավարտին հասցնես, կամ էլ քեզ ոչինչ էլ չէին խոստացել, քո հետ այդպես էլ ոչ մի բան չէին պայմանավորվել ու դրա համար էլ հենց մեկը դու կազմակերպեցիր գահընկեց անելու գործընթացը։
Ու հիմա նիկոլին ուղղված էս շնորհավորանքներն ու կզոցիները գալիս են ապացուցելու, որ ինքը սաղ աշխարհին ձեռ ա տալիս, ինքը մենակ հայ ազգի 75%-ի համար ա թշնամի։ նիկոլը սաղ ա, որովհետև իր միջոցով լինում ա առևտուր անել։ Վազգեն Սարգսյանը ողջ չի, որովհետև ինքը չհամաձայնվեց, որ մեծերը Հայաստանի ու Արցախի հաշվին առևտուր անեն»։
