Տպել
Երեկ հաղորդավարուհի, դերասանուհի Նազենի Հովհաննիսյանի ծննդյան օրն էր։ Այդ առիթով երգչուհի Սոֆի Մխեյանը տարբեր ժամանակներում արված լուսանկարներից կոլաժ է ստեղծել, որի լուսանկարներում պատկերված է Նազենի Հովհաննիսյանի հետ։
Հրապարակմանը կից Սոֆին գրել է․
«Կան մարդիկ, որ Աստծուց ստանում են հարազատ հոգու տեսքով պարգեւ, կամ չեն ստանում…
Անվերջ կխոսեն, անվերջ կքննարկեն, անվերջ կարտահայտվեն, լավ ու վատ կանեն, կբամբասեն, հաջորդիվ՝ կմոռանան ու կմեծարեն, չճանաչելով` կգնահատեն… և թո՜ղ….
իսկ էկրաններից դուրս կա մեկ այլ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ… ԸՆԿԵՐՈՒԹՅՈՒՆ)
Ես այն ամենաերջանիկներից եմ, ում բաժին է հասել քեզ պես պարգևը, բացառիկ տեսակի հարազատ հոգի, ընկերուհի, վաղուց արդեն քույր…
Շնորհավորում եմ ծնունդդ. Աստված թող Օրհնի ու միշտ Պահապան լինի Քեզ:
Առողջ լինես, երջանիկ և անսահման ուրախ, Աստծո կամոք, թող հարատեւի մեր ընկերությունը, շարունակվի շաաաա՜տ երկար տարիներ:))
Այսօր՝ Քեզ խենթանալիք Օր) ՆԱԶԵՆԻ»:
Ստորև ներկայացնում ենք նաև Նազենի Հովհաննիսյանի գրառումը.
Էդպես էլ չհասկացա՝ էդ երբ 4 տարեկանից հասա չորս տասնամյակ… Ամեն ապրածդ տարին հեռացնում է քեզ կյանքից, բայց մոտեցնում ինքդ քեզ:
Թե սովորեցիր, որ չես կարող փոխել աշխարհը, կհասկանաս, որ փոխել է պետք միայն ինքդ քեզ: Իսկ դրա համար պիտի անկեղծ լինես՝ թերություններիդ, թուլություններիդ ու տկարությանդ նկատմամբ:
Այլապես չես փոխվի, չես փոխի: Կընկճվես:
39- տարեկանում հասկանում ես, որ ապրածդ տարիներն արդեն րոպեներով են հաշվվելու, ուրեմն ընդամեմը ՄԻ ՇՈւՆՉ է մնում, որ հասցնես կիսատ թողածդ ու կիսատ փոխածդ՝ինքդ քեզ… Իսկ մենք մանր բաների վրա մի ամբողջ կյանք ենք ծախսում: Մեզ տրված անգինը՝ մանրադրամի վերածում…
Աստված էնքան սիրուն աշխարհ էր մեզ տվել, մենք գոնե պիտի սովորեինք արժանի լինել, պահպանել, ու ավելացնել…
Ես էդպես էլ չեմ հասկանա, թե մարդն ինչպե՞ս է անսեր ապրում, և ինչու՞…
Մեզ շրջապատողների մեծ մասն ավելի վատ բան է անում, ապրում է նրանց հետ ում չի սիրում, կամ, որ առավել սարսափելի է՝ ում նկատմամբ անտարբեր է: Ո՞նց են տարիներով իրար թունավորելով ապրում, ափսոս չե՞ն…
Իմ 39-ում ես նորից հասկացա, որ չեմ ապրի նրա հետ՝ ում չեմ սիրում, ընկեր չեմ լինի նրան՝ ում չեմ հարգում, օգնության ձեռք չեմ մեկնի նրան, ով նախ ինքն իրեն չի ուզում օգնել:
Ես հասկացա նորից, որ Մայրիկիս նման միշտ կներեմ, Հայրիկիս պես՝ չեմ ճկվի երբեք:
Իհարկե ճիշտ են ասում. 39- ում կյանքը նոր է սկսվում, իմը, որ հաստատ…սկսվում է նորից՝ զրոյից, երբ հենման կետդ միայն դու ես ու քո խիղճը: Ու կամ դու «կհաղթես» կյանքին, կամ ինքը քեզ:)
Տեսնենք))) Ինչպիսին էլ ընթացքը լինի, վերջում ես հաստատ կժպտամ, լայն ու սրտանց կժպտամ էն լեցուն կյանքին,թեկուզ ցավով ու կորուստներով լի, որում մի վայրկյան անգամ առանց սեր չապրեցի: Փառք Աստծո:
հուլիսի 18. 2021թ. Երևան #nazenihovhannisyan
