Տպել
Գրող, արձակագիր Ռոլանդ Շառոյանը՝ Ռազմիկ Դավոյանի մասին.
«Ռազմիկ Դավոյանը հանգավ ի տեր…
Ռազմիկ Դավոյանը հայ գրականության ծառերից մեկն է և բնությունով ավելի շատ ընկուզենու է նման։
Եթե ընկուզենին մարդու հետ հավասարչափ աճում է, ապա Դավոյան մտավորականն ու գրողը-ընկուզենու հետ հավասարաչափ աճել է և իր գրականության 80- տարեկան արմատները մխրճվել են հայրենի հողի մեջ և սնում են Հայոց Աշխարհում ապրող ազնիվ և անազնիվ հոգիները- անազնիվին`մաքրություն, ազնիվին` ուժ ներարկելով։
Ծնված օրից առ այսօր իր ներաշխարհում բնակռված ոսկեզօծ բառերի հեքիաթը ոսկեղենիկ հայերենով իրականություն է դարձրել, երազանքը` ոգեղեն ապրելակերպ, ժամանակների մատուցած կեղծ ու կես ճշմարտությունները` այպանել և լուսավորել։
Երկար արարումից հետո , ցանկացած հայ ծառ կբացի իր կեղևը և կառնի Ռազմիկին իր կեղևի մեջ, և նրա հազարավոր ցավեր ապրած հոգին կշարունակի արարել հայ ծառերի հետ։
Գնաս բարով, սիրելի ընկեր»:
