Տպել
Առաջարկվում է ճանապարհներ կառուցել Երկրի արբանյակի մակերևույթի վրա առատ նյութից։
Լուսնի վրա լիարժեք բազայի կառուցմանը կարող է խանգարել մանր փոշին կամ ռեգոլիտը: Երբ գտնվում են ցածր գրավիտացիոն միջավայրում, փոքրիկ լիցքավորված մասնիկները լողում են տիեզերքում և լուրջ վտանգ են ներկայացնում երկրային մեխանիզմների բարդ աշխատանքի համար: Սակայն գիտնականները պարզել են, թե ինչպես կարելի է դրանից օգուտ քաղել: Ռեգոլիթը կարող է վերածվել հարթ, մաքուր ճանապարհների։ Լազեր ստեղծելու համար անհրաժեշտ է ընդամենը մեծ ոսպնյակ: Այս մասին գրում է ScienceAlert-ը։
Եվրոպական տիեզերական գործակալության (ESA) PAVER նախագիծը ուսումնասիրել է, թե արդյոք կենտրոնացված լույսի մեծ ճառագայթով ռեգոլիթի հալումը կարող է լինել Լուսնի վրա ճանապարհային մակերեսներ ստեղծելու տեխնոլոգիա: Այս գործընթացը կոչվում է սինթերինգ և ներառում է փոքր մասնիկների ամուր զանգվածի ստեղծում՝ օգտագործելով ճնշում կամ ջերմություն՝ առանց նյութը հեղուկացնելու:
Գիտնականները փորձարարական ուսումնասիրություններ են անցկացրել՝ փորձարկելու համար Լուսնի վրա առկա նյութերի օգտագործման հնարավորությունը ճանապարհային սալիկների ստեղծման համար: Նրանք առաջարկեցին օգտագործել ոսպնյակ՝ արևի լույսը կենտրոնացնելու համար: Ստացված ճառագայթը բավականաչափ տաք կլինի, որպեսզի հալվի լուսնային փոշին, և ստեղծել միախառնվող սալիկներ, որոնք կարող են օգտագործվել ճանապարհ հարթելու համար:
Փորձերն անցկացվել են մանր մոխրագույն փոշու միջոցով, որը հայտնի է՝ որպես EAC-1A: Սա ESA-ի կողմից մշակված լուսնային ռեգոլիթի սիմուլյատորն է, որը միներալների խառնուրդ է Լուսնի վրա հայտնաբերվածների համամասնությամբ:
Գիտնականներն օգտագործել են CO2 լազեր, որում էլեկտրական հոսանքն անցնում է ածխաթթու գազի միջով և ստեղծում 45 միլիմետր տրամագծով լույսի ճառագայթ։ Լույսի այս ճառագայթը կենտրոնացած էր EAC-1A-ի վրա և դրա օգնությամբ գիտնականները ստեղծեցին տարբեր նախշեր և ձևեր՝ հալեցնելով փոշին։ Նրանք փորձեցին օգտագործել տարբեր լազերային հզորություններ՝ սալիկների արտադրության համար օպտիմալ ջերմաստիճանը գտնելու համար:
Եվ դա ստացվեց: Գիտնականների օգտագործած լազերային հզորությունը համընկնում էր Լուսնի մակերևույթի արևի լույսի հետ:
Սիրարփի Աղաբաբյան
