Տպել
Բժշկական տեսանկյունից ինտենսիվ մարզումների օպտիմալ տարիքը 17-ից 20 տարեկանն է։ Այս մասին Газета.Ru-ին ասել է բժիշկ-նյարդաբան, բժշկական գիտությունների թեկնածու Եկատերինա Դեմյանովսկայան։
Այս պնդումը հաստատվում է գիտափորձերով։ Այսպիսով, մի քանի տարի առաջ Նիդեռլանդներից հետազոտողները թեստ են անցկացրել. նրանք հրավիրել են 8-ից 25 տարեկան 232 կամավորների և խնդրել նրանց կատարել առաջադրանք՝ պատկերները բաժանել երեք մասերի: Եթե կամավորները սխալվել են, համակարգիչը տեղեկացնում է նրանց այդ մասին և հուշումներ տալիս։ Փորձի արդյունքները ցույց են տվել, որ 17-20 տարեկան մարդիկ լավագույնս են հաղթահարել առաջադրանքը։ Նրանք շատ արագ սովորել են և լավ արդյունքներ ցույց տվել՝ առարկաները բաժանելու ճշգրտությունը հասելէ 97%-ի։
«Երիտասարդ տարիքում սովորելու մեկ այլ փաստարկ կապված չէ ուղեղի աշխատանքի հետ, այլ ընդհանուր հոգեֆիզիկական հմտությունների հետ: Ուսանողները սովորում են շփվել տարբեր մարդկանց հետ, աշխատել ժամանակի ճնշման տակ (օրինակ՝ նիստից առաջ) և ինքնուրույն ժամանակ հատկացնել հանգստի և աշխատանքի համար: Ոմանք նաև պետք է հարմարվեն նոր կլիմայական պայմաններին, եթե նրանք որոշեն սովորել մեկ այլ քաղաքում կամ նույնիսկ երկրում: Իհարկե, ավելի հեշտ է դա անել ավելի երիտասարդ տարիքում, երբ հոգեկանն ավելի ճկուն է և հարմարվող»,- հավելել է բժիշկը։
Այնուամենայնիվ, երիտասարդներին սպառնում է մեկ այլ վտանգ՝ ինտելեկտուալ կարողությունների վաղաժամ անկում՝ կապված գաջեթների չարաշահման հետ։ 21-րդ դարի այս հիվանդությունը կոչվում է «թվային դեմենսիա»։
«Բարեբախտաբար, թվային դեմենսիան շրջելի է: Դրա հետևանքներից խուսափելու համար դուք պետք է հետևեք մի քանի կանոնների. փորձեք ինքնուրույն հիշել տեղեկատվությունը և անմիջապես որոնողական համակարգերին դիմելու փոխարեն, կարդալ ավելին, նվագել երաժշտական գործիքներ կամ սովորել նոր լեզու: Իհարկե, մի՛ մոռացեք ամենօրյա ֆիզիկական ակտիվության մասին»,- ընդգծել է Եկատերինա Դեմյանովսկայան։
Ավելի մեծ տարիքում՝ 50 տարեկանից հետո, սովորելու կարողությունները նվազում են: Դա պայմանավորված է ինչպես արտաքին գործոններով (սթրես, ծխել, ալկոհոլ խմել), այնպես էլ ուղեկցող հիվանդություններով (զարկերակային հիպերտոնիա, լյարդի և երիկամների հիվանդություններ):
«Կյանքի հետագա փուլերում հիմնական խնդիրը նեյրոպլաստիկության պահպանումն է, այսինքն՝ ուղեղի կարողությունը հարմարվելու կամ նույնիսկ փոխելու իր ներքին ֆունկցիոնալ և անատոմիական կառուցվածքը՝ ի պատասխան արտաքին կամ ներքին գրգռիչների։ Դրա համար պետք է ժամանակ առ ժամանակ կատարել անսովոր առաջադրանքներ՝ օրինակ՝ փոխել ծանոթ երթուղիները, փակ աչքերով անել տնային գործերը, դիտել վավերագրական ֆիլմեր և ուսումնական տեսանյութեր, օգտագործել ձախ ձեռքը աջի փոխարեն և հակառակը: Այս բոլոր պարզ մեթոդներն աջակցում են գոյություն ունեցող նյարդային կապերին և նպաստում են ուղեղի նյարդային բջիջների միջև նոր շփումների ձևավորմանը»,- եզրափակել է բժիշկը։
