Տպել
Դերասան Ալեքսանդր Կորկինի գրառումը ռուս դերասան և գրող Լեոնիդ Ֆիլատովի մասին. «Անվերջ բողոքները, նվնվոցները դոլար-եվրոյի և պանիր-երշիկների մասին հարկավոր է զտել: Ինչքան կարելի է…
Շատերը գիտեն, որ հանճարեղ Լեոնիդ Ֆիլատովը ծանր հիվանդ է եղել: Կյանքի վերջին տարիներն անցկացրել է հիվանդանոցներում, մի քանի ծանր վիրահատություն է տարել: Սակայն քչերը գիտեն, որ մահվան շեմին կանգնած արտիստին ուժ ու եռանդ է պարգևել թոռնիկը՝ Օլյան: Օլենկան նրան օգնել է ևս մի քանի տարի ապրել: Մահից առաջ սիրելի թոռնիկի համար Ֆիլատովը բանաստեղծություն է գրել: Ամենն, ինչ պետք է իմանալ սիրո մասին»:
Ներկայացնում ենք առանց թարգմանության:
Тот клятый год уж много лет, я иногда сползал с больничной койки.
Сгребал свои обломки и осколки и свой реконструировал скелет.
И крал себя у чутких медсестёр, ноздрями чуя острый запах воли,
Я убегал к двухлетней внучке Оле туда, на жизнью пахнущий простор.
Мы с Олей отправлялись в детский парк, садились на любимые качели,
Глушили сок, мороженное ели, глазели на гуляющих собак.
Аттракционов было пруд пруди, но день сгорал и солнце остывало
И Оля уставала, отставала и тихо ныла, деда погоди.
Оставив день воскресный позади, я возвращался в стен больничных гости,
Но и в палате слышал Олин голос, дай руку деда, деда погоди…
И я годил, годил сколь было сил, а на соседних койках не годили,
Хирели, сохли, чахли, уходили, никто их погодить не попросил.
Когда я чую жжение в груди, я вижу как с другого края поля
Ко мне несётся маленькая Оля с истошным криком: «дедааа погодии…»
И я гожу, я всё ещё гожу и кажется стерплю любую муку,
Пока ту крохотную руку в своей измученной руке ещё держу.
