Տպել
Իշխանափոխությունից հետո, երկրի ղեկը իրենց ձեռքում պահող քաղաքական թիմը հաճախ է թիրախավորում, այն լրատվամիջոցներին, որոնք պաշտանական քարոզչամեքենայի մաս չեն կազմում կամ լոյալ չեն նոր իշխանություններին:
Նորերն իհարկե նախկինների նման չեն և չեն փորձում լրագրողների բերանը փակել ծեծելով, ահաբեկելով: Նոր իշխանությունը փորձում է օրենսդրական փոփոխությունների ձևով լռեցնել լրատվամիջոցներին, իսկ մինչ փոփոխությունները կյանքի կկոչվեն, փորձում են քարոզչական դաշտում դիսկոնֆորտ ստեղծել ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող լրատվամիջոցների համար:
Վերջին ավելի քան մեկուկես տարում մենք ականատեսն ենք եղել լրատվամիջոցների դեմ կազմակերպված արշավների, որոնց միջոցով փորձում են թիրախավորել , խմբավորել լրատվամիջոցներին: Որպեսզի իշխանությունների սազի տակ չպարողներին առավել մեծ տհաճություն պատճառեն, նրանց անվանում ենք ֆեյքնյուզ, էթիկա չունեցող լրատվամիջոց կամ որ իշխանությունների ամենասիրելի բոնորոշումն է լրատվական աղբանոց:
Փաշինյանի քաղաքական թիմում նախկին լրագրողները շատ են, ավելին, վարչապետն ինքն էլ նախկին լրագրող է: Ու եթե նրանք խոսում են լրագրողական էթիկայից կամ լրատվական աղբից, ապա վստահաբար պետք է լրագրողական անբասիր անցյալ ունեցած լինեն: Բայց իրականությունը բոլորովին այլ բանի մասին է վկայում:
Տարիներ շարունակ Փաշինյանի ղեկավարած լրատվամիջոցները ամենակեղտոտ լրատվությունն են մատուցել հանրությանը: Փաշինյանի լրատվամիջոցների և անձամբ իր համար քաղաքական դիվիդենտ շահելու և իշխանություններին քննադատող ևս մեկ հոդված գրելու համար հարմար առիթ է եղել անգամ զինվորի ինքնասպանությունը:
Որպեսզի քննարկումը առարկայական լինի, բերենք կոնկրետ օրինակ: 1999 թ․ ապրլի 7-ին Նիկոլ Փաշինյանի խմբագրությամբ հրատարակվող «Օրագիր» օրաթերթը՝ «Բանակը նվեր մատուցեց զինվորների մայրերին» վերտառությամբ հոդվածում, անդրադարձ է կատարում Արցախի բանակում տեղի ունեցած մի քանի ինքնասպանության դեպքի և զորամասերից Հայաստանի տարբեր բնակավայրեր տեղափոխված զինվորների դիակները համարում նախատոնական նվեր զինվորների մայրերին. «Վերջին օրերին ևս մի քանի դիակ ստացան զինվորների ծնողները: Քելբաջարից: Սա բանակի նախընտրական նվերն էր երևի, մայրության և գեղեցկության տոնի առթիվ»,-գրում է հոդվածագիր Նիկոլ Փաշինյանը:
Սա Փաշինյանի և իր բազմաթիվ լրագրող թիմակցիների իրական նկարագիրն է: Ահա սա է իրենց պատկերացրած էթիկական լրագրությունը: Նրանց համար անգամ զինվորների մահը եղել է գործիք՝ իրենց նպատակների իրագործման ճանապարհին:
Փաշինյանն ու իր թիմը առնվազն բարոյական իրավունք չունենք քննադատել այսօրվա լրագրողներին, ովքեր ճիշտ է անսխալական չեն և ունեն բազմաթիվ թերություններ, բայց վստահաբար այնքան հատակում չեն, որ զինվորի մասը ներկայացնեն, որպես նվեր ծնողներին:
