Տպել
…Պատահում է, որ շլացնող սպիտակը՝ սպիտակ է, ոչ մի այլ բանի հետ չես շփոթի, նույնն էլ՝ սևը, մուգ կապույտ չէ, այլ մուգ գույն չէ՝ սև է: Չարն ու բարին էլ՝ մենք, ընդունված կարգի համաձայն, այդպես ենք տարանջատում: Բայց իրականում, այդ երկուսն իրարից բաժանվում են նուրբ սահմանով…
Օրինակ՝
Ազնվությունը… լավ բան է: Ազնիվ լինելու համար պետք է համարձակ լինել: Իսկ սահմանն այնքան նուրբ է… ուշադիր նայում ես, մեկ էլ՝ անհաղորդ ձայն, եսասիրություն. կանացի չես, անպիտանի մեկն ես: Սա ազնիվ չէ, նենգություն է, երբ փորձում ես սպանել ընկերոջդ ինքնավստահությունը:
Սերը… Սիրում եմ: Լուսավոր, կենարար զգացողություն է: Ահա սահմանը. ես սիրում եմ, ուրեմն կարող եմ քո փոխարեն որոշել, թե դու ինչ ես ուզում, ինչ պետք է անես:
Հոգատարություն… երբ այն չկա, տեղը միանգամից երևում է: Հակառակ կողմում՝ կամքի, ազատության բացակայությունն է:
Լավի ու վատի միջև անդունդ չկա: Անգամ բաժանարար գիծ չկա: Ամեն ինչ թողարկման շերտ ունի: Աննշան քայլ, և սահմանի մյուս կողմում ես: Պետք է շատ զգույշ լինել սևի և սպիտակի հարցում:
«Սատանան սկիզբ է առնում արդարության համար պայքարող հրեշտակի բերանի փրփուրից»,- ասել է Թորնթոն Ուայլդերը:
lifedeeper.ru
Հրապարակման պատրաստեց Պողոս Վարժապետյանը
