Տպել
Այս անգամ զրուցել ենք կինոգետ, ռադիոհաղորդավար, «Ոսկե Ծիրան» կինոփառատոնի ծրագրերի նորաթուխ ղեկավար Կարեն Ավետիսյանի հետ:
– Կարեն, կինոյից զատ հետաքրքրություններիդ շրջանակի մեջ էլ ի՞նչ է մտնում:
– Գիտես, կինոն իմ հետաքրքրությունների շրջանակում առավել նախընտրելիներից է, սակայն միակը չէ, և եթե խոսենք այն մասին, թե ինչի վրա է ժամանակս ծախսվում, կասեմ, որ կինոյի վրա ծախսվում է մի փոքր ավել, քան արվեստի մյուս ուղղությունների վրա, բայց եթե ժամանակիս բաշխումն ըստ նախասիրություններիս լիներ, անկեղծ ասեմ, որ երաժշտությունն ու գրականությունը չէին զիջի վերջինիս, քանի որ որպես արվեստի մյուս ուղղություններ ավելի բարձր պատվանդանի վրա են: Ես շատ եմ սիրում կարդալ, երաժշտություն լսել և այդ երկուսը համատեղել: Փորձում եմ անել այնպես, որ այսպես կոչված էպիստոլյար ժանրից չհեռվանամ, քանի որ կարծիք կա, որ մարդու մոտ, որպես կանոն կամ պատկերի հետ է լավ ստացվում հարաբերվել կամ՝ տեքստի: Այս երկուսն, իհարկե, դժվար է համատեղել, բայց եթե դիտարկենք ժամանակի ծախսի և նախասիրությունների տեսանկյունից, փորձում եմ անել այնպես, որ դրանցից ոչ մեկ հետ չմնա, այսինքն՝ պատկերը լրացվի ընթերցանությամբ, իսկ այնուհետև գրելով:
Ցավոք սրտի, չեմ հասցնում գրականությանն ու երաժշտությանը նույնքան հետևել որքան կինոյին, քանի որ գրականության և երաժշտության մեջ կարող եմ ինձ թույլ տալ մնալ նախասիրություններիս շրջանակում: Կինոյի դեպքում պատկերն այլ է, քանի որ արդեն որերորդ տարին է չեմ նայում կինոն ըստ իմ ճաշակի և վերջինիս ոչ այնքան հաճելի, բայց պարտադիր մասն այն է, որ դու պետք է հետևես ամեն ինչին ու ամեն ինչից պատկերացում ունենաս: Բացի այդ չմոռանանք, որ կինոն մեկ դարից ավելի պատմություն ունի, և դու պետք է փորձես հետահայաց զարգացում ունենալ, քանի որ այն ամենն ինչ քեզ թվում է թե նոր է, իրականում եղել է, կամ գոնե եղել է պատմության մեջ դրա նախադրյալը և հիմա այն վերաիմաստավորվում է, այսինքն՝ դրան անդրադառնում են: Ասածս այն է, որ եթե չունենաս գոնե մինիմալ բազա, ամեն ինչ քեզ նոր կթվա, իսկ այս դեպքում անցյալի հետ կամրջվելը շատ կարևոր է:
– Կարեն, ինձ մի հարց է հետաքրքրում: Ես իհարկե կինոգետ կամ կինոքննադատ չեմ, սակայն կինոսեր եմ, և ինչքան շատ եմ խորասուզվում կինոյի աշխարհ, այնքան անտանելի է ինձ թվում այս իրականությունը: Դու ի՞նչ կասես այս հարցի վերաբերյալ: Դժվար չէ ապրել իրականության մեջ, որտեղ կինոներ չկան, թե՞ դու քո կինոն, այնուամենայնիվ, ստեղծում ես:
– Անկեղծ ասած, դրա հակառակ էֆեկտն էլ կա, գիտես (ժպտում է): Մեկ-մեկ իրականությունը, կամ լրահոսը, սոցիալական ցանցերը, կամ նույն լրատվական ռեպորտաժներն այնքան կինեմատոգրաֆիկ են և դրամատուրգիայով և անսպասելիությամբ այնքան հագեցած, որ անգամ կարիք էլ չկա նշել, որ հիմնված են իրական դեպքերի վրա, որ երբեմն պատահում է, որ կինոյից եմ ակնկալում ստանալ այն տպավորությունները, որը ստանում եմ կյանքից: Հասարակ օրինակ բերեմ: Այսօր սոցիալական ցանցերում պարզապես scroll անելուց այնպիսի հսկայական էներգիա ենք ստանում, կլինի դա իրարամերժ, հակասական, դրական, այսինքն կյանքն ակամայից այնպիսի տրագիկոմեդիա է, որ մի բան էլ նա է նշաձող դնում, որին պետք է հասնի քո նայած կինոն, նամանավանդ, եթե կինոն նայում ես նույնականացման համար: Այս ամենի երկրորդ կողմն էլ այն է, որ շատ մարդկանց համար կինոն հենց իրականությունից էսկապիզմի (փախուստի) միջոցն է: Ուզում եմ ասել, որ ամեն ինչ քեզնից է կախված և այն ակնկալիքից, թե ինչի համար ես դիտում այս կամ այն ֆիլմը:
– Իսկ ոլորտ մուտք գործելիս մտավախություններ կայի՞ն:
– Մտավախությունը գալիս է հենց ոլորտ անվանումից, որը շատ պայմանական է, քանի որ եթե կինոքննադատությունը, կինոգիտությունը և կինոլրագրությունը ամբողջացնենք և դիտարկենք որպես ընդհանուր ասպեկտ, ապա այսօր դրանով զբաղվող 4-6 մարդ կա, և կոչել դա ոլորտ մի քիչ կոմպլիմենտար է, չե՞ս կարծում: Ես հույս ունեմ, որ պատկերը կփոխվի, քանի որ այսօր շատացել են ֆիլմերի ցուցադրության հարթակները, համացանցն է օգնում, բայց ոլորտ, այսինքն՝ ինստիտուցիոնալ միավոր դառնալու համար շատ երկար ժամանակ է պահանջվելու: Ոլորտ բառից ես կհրաժարվեի, բայց հույս կունենայի, որ ժամանակի ընթացքում պատկերը կփոխվի: Մեծ հաշվով կինոքննադատությունը ծառայության ոլորտից է, այս դեպքում դու ինֆորմատիվ ծառայություն ես մատուցում հանդիսատեսին, որի համար լավագույն դեպքում վարձատրվում ես, իսկ վատագույն դեպքում էնտուզիազմի վրա ես աշխատում, իսկ կինոգիտությունը պետք է դիտարկել արվեստի կոնտեքստում: Մարդկանց ներգրավվածության առումով այն թույլ է, ուստի ոլորտ չես անվանի, բայց ես հույս ունեմ, որ փոփոխություններ կլինեն:
Ամբողջությամբ՝ vnews.am
