Տպել
Մենք բոլորս էլ գիտենք, թե որն է ճիշտը. միշտ ժպտալ, վստահել մտերիմներին ու հավատալ, որ լավ է լինելու: Բայց երբեմն մենք հոգնում ենք հավերժ լավատեսի մեր դերից ու ազնվորեն ընդունում ենք, որ մի քիչ հոգնել ենք, և կեղծ ժպիտի ու նախապես սովորած դրական արտահայտությունների փոխարեն՝ սկսում ենք խոսել առողջ սարկազմի հատիկով ու հիասթափությունների համը ճաշակած մարդուն բնորոշ բառերով: Եվ այսպես`
- Վստահությունը նյարդային բջիջների նման մի բան է. դրանց նման գործնականորեն չի վերականգնվում:
- Ինչ օգուտ կա գեղեցիկ ափսեից, եթե այն դատարկ է: Այդպես էլ մարդկանց պարագայում է:
- Դուք երբևէ կարոտե՞լ եք ձեզ: Կարոտե՞լ եք այն մարդուն, ով եղել եք մինչև այն պահը, երբ առաջին անգամ կոտրել են ձեր սիրտը, կամ նախքան այն մարդու դավաճանելը, ում անսահման վստահել եք:
Իսկ ես կարոտում եմ:
- Ես շատ եմ ներում, բայց երբեք չեմ մոռանում ասվածն ու արվածը:
- Նախքան ձեզ մոտ ընկճախտ կամ ցածր ինքնագնահատական ախտորոշելը համոզվեք, որ դուք շրջապատված չեք հիմարներով:
- Ինձ այնպես են դաստիարակել, որ հավաքարարին պետք է նույն հարգանքով վերաբերվել, ինչպիսի ակնածանքով վերաբերվում ես գլխավոր տնօրենին:
- Երկու տարբերակ կա` քեզ կամ գնահատում են, կամ օգտագործում: Կարևորը դա միանգամից հասկանալն է:
- Եթե ձեզ քննադատում են, ուրեմն դուք ամեն ինչ ճիշտ եք արել: Մարդիկ հարձակվում են ուղեղ ունեցողների վրա:
- Չեմ գնա հոգեբանի մոտ, որովհետև այդ խարդախը կրկին կասի, որ իմ կյանքի համար ողջ պատասխանատվությունը միայն ինձ վրա է ընկնում:
- Չհիասթափվելու լավագույն եղանակը երբեք ոչ ոքից ոչինչ չսպասելն է:
- Պետք է կարողանալ մարդկանց ներել նրանց սխալները, քանի որ երբևէ դու ինքդ էլ ես սխալվելու:
- Մի այրիր քեզ ուրիշներին տաքացնելու համար: Չեն գնահատի:
- Եթե ուզում ես ճանաչել մարդուն, մի լսիր, թե ուրիշներն ինչ են ասում նրա մասին, այլ ականջ դիր այն բանին, թե ինչ է ինքն ասում այլոց մասին:
- Ամեն ինչ զրոյից սկսելն անխելքություն չէ: Անխելքություն է երջանիկ ձևանալը, Ձևացնելը, թե հենց սա պիտի տանես ողջ կյանքում:
- Մարդուն իշխանություն տուր ու կտեսնես նրա իրական դեմքը: Շատ մարդիկ թռիչքից հետո մոռանում են, թե ում հետ են սողացել ու ով են եղել:
- Զգուշացեք համբերատար մարդկանցից: Երբ նրանց համբերությունը հատնում է, նրանք նավահանգիստներն են այրում, այլ ոչ թե նավերը:
- Ես չափազանց հասուն մարդ են, որ նեղանամ մանրուքներից, սակայն նաև չափազանց կին եմ դրանք չնկատելու համար:
- Ուզում ես թողնել ու հեռանալ` ոչ ոքի ոչինչ չասելով:
- Երբ երկար ես սիրում, դա դադարում են նկատել:
Երբ երկար ես ներում, դրանից սկսում են օգտվել:
Երբ պատրաստ ես ամեն ինչի, պարզապես դադարում են գնահատել:
Եվ միայն երբ հեռանում ես, սկսում են հասկանալ, թե որքան թանկ էր այն մարդը, որին վերադարձնել այլևս հնարավոր չէ:
Հրապարակման պատրաստեց Սոֆա Պետրոսյանը
