Տպել
«Տարիներ առաջ Զոհրապը Փարիզի մի բարձրադիր բլրի վրա գտնվող ռեստորանում՝ Արշակ Չոպանյանի ու ֆրանսիացի մի գրողի հետ նստած, նայել է քաղաքի մարգարտաշար լույսերի հեղեղին ու մտախոհ ասել.
«Ով գիտե ինչքա՜ն ցավեր կան կուտակված այս կանթեղներով լուսավորված յուրաքանչյուր տան մեջ»:
-Բայց ինչո՞ւ ենթադրել, որ ցավեր կան այդ տներում,- առարկել էր ֆրանսիացին,- գուցե սիրո, ուրախության տեսարաններից է փայլում այդ լույսը:
Թեև ֆրանսերեն էին խոսում , սակայն չէին հասկացել միմյանց լեզուն:
Չէին էլ կարող հասկանալ: Որովհետեև տարբեր լեզուներով էին մտածում:
Մեկը՝ ֆրանսերեն, մյուսը՝ հայերեն:
Պերճ Զեյթունցյան,
«Վերջին Արևագալը»
Հաղորդավար Աիդա Ներսիսյանի ֆեյսբուքյան էջից
