Տպել
Aravot.am-ի «Ֆեմինի» նախագծի շրջանակում խոսելով մարդկային զղջման, մեղքի գիտակցման ու ապաշխարության մասին` հոգեբան Եվա Օհանյանը նշում է, որ վատ արարք գործած ցանկացած մարդ, անգամ վերջին սրիկան ի վերջո գիտակցում է իր արարքի ծանրությունը: «Ինչպես Բուլգակովն է ասում` չեն լինում վատ մարդիկ, լինում են դժբախտ մարդիկ: Միեւնույն է` հասարակության համար դատապարտելի արարք գործած մարդը գիտակցում է դա: Եթե անգամ նույնիսկ փորձում է ժխտել, մեղմել իր արածի ծանրությունը, ենթագիտակցորեն դա իրեն տանջում է: Հայտնի է, որ շատ դեպքերում մեղքի զգացումը նույնիսկ կարող է օնկո հիվանդությունների բերել, դրա համար զղջումը, որը նաեւ եկեղեցական ծեսերում ենք տեսնում, մեղքերի թողությունը, անչափ կարեւոր են մարդու հոգեկանի համար»,-ասում է հոգեբանը:
Եվա Օհանյանի խոսքով, երբ մարդ ինչ-որ արարքի համար չի ներվում, չի պատժվում ֆիզիկապես կամ մարդկանց կողմից, իր խիղճն ու ենթագիտակցությունն են անպայման պատժում նրան. «Դոստոեւսկու «Ոճիր եւ պատիժ»-ում մենք շատ պատկերավոր տեսնում ենք, թե ինչպես է դա գործում: Շատ վտանգավոր է, երբ խիղճը սկսում է տանջել, դա կարող է դրսեւորվել երազների, հիշողություններ միջոցով, կարող է ի վերջո դառնալ հիվանդություն: Նման բաներ տեղի են ունենում, նույնիսկ այն դեպքում, եթե անգամ արարքը ոչ գիտակցված է գործվել: Օրինակ, մարդը կարող է պատահաբար, անփութորեն ավտովթարի է ենթարկել մեկ այլ մարդու, ու դրանից հետո տանջվել: Դրա համար շատ կարեւոր է մեղքերի թողությունը մարդու հանգստության համար»:
Ամբողջությամբ՝ aravot.am
