Տպել
Վարդան Ոսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից.
«Մեր մանկության տարիներին Երևանի սրտում՝ Կրիվոյի հարևանությամբ «թուրքի մայլա» կար՝ պաշտոնական անունը՝ եթե հիշողությունս չի դավաճանում, Նարիմանովի փողոց։
Դրանից քիչ հեռու՝ «Հին ստադիոնից» ներքև Ախունդովի անվան թիվ 1 ադրբեջանական դպրոցն էր, որը, չնայած աշխատանքային օրվան, միշտ փակ էր լինում ապրիլի 24-ին։
Գիտե՞ք, ինչո՞ւ էր փակ լինում, որովհետև, չնայած խորհրդային շրջանին, չէինք տարբերում թուրքին ադրբեջանցուց, և ապրիլի 24-ին գնում էինք այդ դպրոցի մոտ, այն հույսով, որ թուրք աշակերտները դուրս կգան, և մենք կռվի բռնվելով, նրանց կծեծենք։
Սա էր թուրքի հետ «համակեցությունը», և այդպիսի «համակեցության» մեզ պատրաստում էր Հայրենական Մեծ պատերազմն անցած մեր պատմության ուսուցիչը։
#մահ_թշնամուն»
Մեր մանկության տարիներին Երևանի սրտում՝ Կրիվոյի հարևանությամբ «թուրքի մայլա» կար՝ պաշտոնական անունը՝ եթե հիշողությունս չի դավաճանում, Նարիմանովի փողոց։
Դրանից քիչ հեռու՝ «Հին ստադիոնից» ներքև Ախունդովի անվան թիվ 1 ադրբեջանական դպրոցն էր, որը, չնայած աշխատանքային օրվան, միշտ փակ էր լինում ապրիլի 24-ին։
Գիտե՞ք, ինչո՞ւ էր փակ լինում, որովհետև, չնայած խորհրդային շրջանին, չէինք տարբերում թուրքին ադրբեջանցուց, և ապրիլի 24-ին գնում էինք այդ դպրոցի մոտ, այն հույսով, որ թուրք աշակերտները դուրս կգան, և մենք կռվի բռնվելով, նրանց կծեծենք։
Սա էր թուրքի հետ «համակեցությունը», և այդպիսի «համակեցության» մեզ պատրաստում էր Հայրենական Մեծ պատերազմն անցած մեր պատմության ուսուցիչը։
#մահ_թշնամուն
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/vardan.voskanian/posts/3965435333494896
