«Իսկ բադով կուրկուտը արցախյան գրավիտացիայի մեջ заземление անում». Անիտա Հախվերդյան
Advertisement 1000 x 90

«Իսկ բադով կուրկուտը արցախյան գրավիտացիայի մեջ заземление անում». Անիտա Հախվերդյան

Անիտա Հախվերդյանի ֆեյսբուքյան գրառումը.

«..Դու սաղ-սաղ մեռնում ես, գնա, տես, շոշափի,-Նունեն հրահրեց:

Մերին պնդեց:

Կիրակի գնացի Ստեփանակերտ, որ էլ չմեռնեմ ու պիտի վաղուց գնացած լինեի:

Ճանապարհից մի քիչ պատմեմ, որ ձեզ էլ հեշտ լինի, հակասական լուրերից տագնապ չունենաք:

Մեկ բառով՝ անսովոր է:

Տեղ գյուղի անցակետում մերոնք գրանցեցին ուղևորների քանակը՝ որ հասնելուց չպակասենք:

Ազատ Արցախը Ողջունում է Ձեզ վահանակը կա, լոռայով խփված կամուրճը կա, էնա պարզ չէ, ո՞վ պիտի նորոգի: Աղավնոյի կարմիր կտուրները պսպղում եմ, Բերձորում՝ ռուսերի ու հայերի զրույց էր, հեռվում՝ լվածք, Լիսագորի բլուրի վրա խաղաղապահներ:

Հասանք Շուշվա էլեկտրակայանի մոտ: 4-րդ անգամ անիմաստ , բայց բարեհամբույր куда едите? լսեցի:

Կուդա եսչո՞, բան է մնացել…

Հսկա триколор-ից հեռու, աջի ձորակում եթիմների մանր դրոշակ կա՝ դրոշից էլ փոքր երկու քյոմուր էին ծվարել: Փնչացրեցինք վրաները, վախից հայացք թեքեցին:

Շուշվա բերդի պատին փռել են մեծ կանաչ քաք:

Հատուկ, որ մզզացնեն:

Բայց, դե՜, մզզացնելը հիմա տեսեք.

կիրակի տեսա Իսայի աղբյուր տանող ճանապարհին իրենց տառերով ցուցանակ, այսօր հետադարձին՝ մերոնք փռթել էին պաստառը:

Արեգի բլոճիկին կհանդիպեք ճանապարհի կանգառում, հաստատ կժպտաք ու…

ափի մեջ կբացվի չքնաղը՝ Ստեփանակերտը:

Իրավունք եմ վերապահում ձեզ խորհուրդ տալ՝ չնչին հնարավորության դեպքում գնացեք Արցախ, ինչ մնացել է Արցախից: Փոքրացել է ու դրանով իսկ թանձրացել, խտացել է իր հանելուկային էներգիան: Թանկարժեքը այլևս անգին է:

Շուկայում ընկերուհի ունեմ՝ 23 տարի իրենից հոնի չիր եմ առնում, իջա բարևելու:

Տեսավ, սկսեց լացել, ասում է՝ շնորհակալություն, որ եկել ես, չես բրախել:

Ասում եմ՝ դու պոլնի շաշ ես, Ալինա, ես ո՞վ եմ, որ քեզ բրախեմ կամ չէ:

Բոլորն նույն բանն են ասում՝ ների, կլուխս գործ չի անում:

Բա՞, որ իմանայիք մինչև ձեզ տեսնելը իմ գլուխը ինչ էր, պօլնի վէդրա:

Ու բոլորը հայհոյում են կոֆե խմողին, կանայք սառը զզվանքով՝ սատկի տա, տղամարդիկ ինչպես միշտ կրքոտ՝ մամայի ու լավի արանքում բուն պրոցեսը նշելով:

Երեխեքը բակում խաղի մեջ պարտվողին ասում են ՝ նի-կոլ- դավաճան:

Մերիս երեկ ասեց՝ կգաս համալսարան՝ լրագրողների հետ մեկ դաս անես: Մերին բուժելու ճիշտ ձևը գիտի: Վազզեցի, սիրուն ու զուսպ ուսանողների աչքերի մեջ պատերազմ չկար, իրենցից ճառագող կյանքը ափեափ ալիքվում ու փոխանցվում էր ինձ:

Համալսարանի քարտուղարը ձմերուկի հենդմեյդ չրով պարգևատրեց՝ էլի չհասկացա ինչի են ասում՝ սպասիբո:

Համ լավություն են անում, հետն էլ՝ մերսի ասում: Մի բանի համար, որ եկել ես:

Ես մեկ ու կես օր, ամբողջ 36 ժամ երջանիկ էի: Դուք գիշերը երջանկությունից արթնացած կա՞ք: Գիշերը 4-ին հագնվել իջել եմ ամենասիրած կետը՝ թատրոնի շենքի մոտ շրջաններով պտտվում եմ: Ու այդպես էլ չեմ կարող բառերով բացատրել…ինչ է Ղարաբաղը ինձ հետի, բա որ ասում եմ ՝պոլьնի վեդրա:

Իսկ բադով կուրկուտը արցախյան գրավիտացիայի մեջ заземление անում:

Նախաձեռնել էր Անդրանիկը, ում ես ինձնից շատ եմ հավանում:

Բարով գնանք Արցախ»:

…Դու սաղ-սաղ մեռնում ես, գնա, տես, շոշափի,-Նունեն հրահրեց:
Մերին պնդեց:
Կիրակի գնացի Ստեփանակերտ, որ էլ չմեռնեմ ու…

Опубликовано Anita Hakhverdyan Вторник, 22 декабря 2020 г.



Նման նյութեր