Տպել
Հայաստանում տիրող իրավիճակն ինձ հիշեցնում է 1920 թվականը, երբ թուրքական զորքերը շարժվում էին դեպի Կարս, իսկ այդ ընթացքում Երեւանում անընդհատ ինչ-որ բան էին տոնում։ Այս մասին NEWS.am -ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց Հանրապետության ԳԱԱ պատմության ինստիտուտի տնօրեն, ակադեմիկոս Աշոտ Մելքոնյանը։
Մելքոնյանի խոսքով, այն ժամանակ էլ են մտածել, որ խնդիրն ինքնին կլուծվի, սակայն պարզվել է, որ այդպես չէ.
«Այսօր պատմությունը կրկնվում է: Մարդիկ զարմանալիորեն հանգիստ են: Նրանց թվում է, թե սահմանին ծագած խնդիրները կարող են լուծվել, եւ իրենք, օգտվելով դրանից, կկարողանան շարունակել իրենց խրախճանքը։ Ինչպես տեսնում եք, Երեւանը շքեղության մեջ է, ամբողջությամբ լույսի մեջ է։ Իհարկե, հայրենիքի խնդիրներով ապրող մարդկանց համար այս իրավիճակը անհասկանալի է։ Չմոռանանք, որ դեռեւս սեպտեմբերի կեսերին 200-ից ավելի երիտասարդներ են ընկել մարտի դաշտում։ Նույն ընթացքին մենք զբաղված էինք եվրատեսիլյան խնդիրներով ու ամանորյա նախապատրաստություններով»,- ասաց պատմաբանը։
Ակադեմիկոսի կարծիքով՝ Հայաստանում տեղի է ունենում մարդկանց հոգեբանական ինչ-որ տրանսֆորմացիա.
«Երբ մարդն անընդհատ ինչ-որ բան է կորցնում, նա աստիճանաբար սկսում է իմունիտետ ձեռք բերել։ Նա պատրաստվում է նոր կորուստների»,- պարզաբանեց Մելքոնյանը։
Նա համոզված է, որ սահմանափակ մտածողություն ունեցող մարդիկ վերջապես պետք է հասկանան, որ չարժե նոր զոհերի հասնել։
«Աղվեսին ձեր ձագերով անընդհատ կերակրելու փոխարեն, կարող եք պարզապես հովվի շուն դնել նրա կողքին որպես պահակ», – ասաց պատմաբանը:
