«Ավատար․ ջրի ճանապարհը»․ ոչ իդեալական կինո՝ «խորասուզում Պանդորայի աշխարհում»

Առաջին հայացքից թվում է, որ Ջեյմս Կեմերոնը փորձում է հանդիսատեսին վաճառել միեւնույն ապրանքը, ինչ 2009 թվականին. սա նորից վառ տեսողական ճանապարհորդություն է անասելի գեղեցիկ Պանդորայով (միայն թե ջունգլիների փոխարեն, այժմ ծովային լայնարձակություններ են): Նորից՝ Ջելք Սալիի եւ գնդապետ Կուորտիչի, չար երկրային գաղութարարների եւ նավիի բնության հետ ներդաշնության մեջ ապրողների պայքարը, եւ խոհածումներ համապարփակ Էյվիի առեղծվածային էության մասին։

«Ավատարի» գլխավոր հաղթաթուղթը տեխնոլոգիական  առաջադիմությունն է․ տեսողական էֆեկտների ողջ զինանոցը ուղղված է հանդիսատեսի առաջ Պանդորայի եզակի, ամենայն մանրամասնությամբ մտածված աշխարհին։