«Կինը սիրում է հաղթանակ տանել այն տղամարդու նկատմամբ, որն ուրիշին է պատկանում». Օնորե դը Բալզակ

Օնորե դը Բալզակի լավագույն մտքերը կանանց և սիրո մասին

Ֆրանսիական գրականության դասական Օնորե դը Բալզակի արվեստը շարունակ պտտվում է տղամարդու և կնոջ հարաբերությունների շուրջ: Համաձայն գրողի կենսագրության՝ ինքը՝ Բալզակը, որպես կանոն, սիրահարվում էր իրենից բավականաչափ մեծ կանանց: 30-ն անց գեղեցիկ, անկախ կանայք Բալզակի կիրքն էին: Իզուր չէ, որ այդ տարիքն անվանում են բալզակյան հասակ:

Սեփական կնոջից սիրուհի սարքել չկարողանալն ապացուցում է միայն ամուսնու անլիարժեքության մասին: Պետք է կարողանալ մի կնոջ մեջ գտնել բոլոր կանանց: Իր քայլվածքով կինն ամեն ինչ կարող է ցույց տալ՝ թույլ չտալով ոչինչ տեսնել:

Իր ամուսնու վրա ծիծաղող կինն այլևս չի կարող նրան սիրել:

Խանդոտ ամուսինն իրականում ոչ թե իր կնոջ վերաբերյալ կասկածներ ունի, այլ՝ հենց իր:

Կինն իր սիրելի ամուսնու դեմքը նույնքան լավ գիտի, որքան նավաստին՝ բաց ծովը:

Ոչ ոք չի սիրում կնոջը պատանեկության կամ հասունության, գեղեցկության կամ անճոռնիության, հիմարության կամ խելքի համար: Նրան ինչ-որ բանի համար չեն սիրում, այլ պարզապես սիրում են, ուղղակի սիրում են:

Նա, ով կարող է կնոջը կառավարել, կարող է նաև պետություն ղեկավարել:

Միայն կնոջ վերջին սերը կարող է համեմատվել տղամարդու առաջին սիրո հետ:

Տղամարդը կորցնում է, եթե ոչինչ չի շահում: Կինը շահում է, եթե ոչինչ չի կորցնում:

Կինը սիրում է հաղթանակ տանել այն տղամարդու նկատմամբ, որն ուրիշին է պատկանում:

Ոչ ոք չի դառնում կնոջ ընկերը, եթե կարող է դառնալ նրա սիրեկանը:

Անհեթեթություն է համարել, թե իբր տղամարդը երբեք չի կարող երջանիկ լինել միևնույն կնոջ հետ: Դա հավասարազոր է այն պնդմանը, որ լավ երաժշտին մի քանի ջութակ է հարկավոր՝ որևէ լուրջ գործ նվագելու համար:

Կանանց հատուկ է անհնարինն ապացուցել՝ հնարավորի հիման վրա, և ժխտել ակնհայտը՝ հղում անելով կանխազգացմանը:

Անգամ կնոջ ամենաանկեղծ խոստովանությունների մեջ միշտ լռության համար տեղ է մնում:

Կինը պետք է պատկանի այն տղամարդուն, որը կլուծի նրա խնդիրները:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց Սոֆա Պետրոսյանը