Տպել
Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքում գրել է.
«Թե ինչ է կատարվում Վրաստանում, կարևոր է հասկանալ՝ որպես աշխարքաղաքական պարտիա։
Ուզենք, թե չուզենք, ընդունենք, թե չընդունենք, փոքր երկրները առաջանում, վերանում, կամ գոյատևում մեծ երկրների միջև առաջացած բալանսի, կամ դիզբալանսի հետևանքով։
Կովկասի երկրները Ռուսաստանի, Թուրքիայի և Իրանի միջև 1991-ին ստեղծված բալանսի արդյունքով են իրենց անկախությունը պահում։
Իրանը և Թուրքիան իրենց հերթին են կարողացել ժամանակին գոյատևել (19-րդ դար ու 20-սկիզբ) Ռուսաստանի ու Բրիտանիայի միջև դժվարությամբ առաջացած բալանսի հետևանքով։ Սրա մասին հետագայում կարելի է ավելի մանրամասն խոսել, իսկ ով անհամբեր է, կարող է ծանոթանալ «Մեծ Խաղի» պատմությանը։
Վրաստանում այդ բալանսը սկսեց խախտվել Շևարդնաձեի ժամանակներից, ինչը շարունակեց Սահակաշվիլին, արդյունքում տարածքներ կորցրեց։ Հիմա դա փորձում են շարունակել, կտեսնենք, թե վերջը ինչ է լինելու։
Փոքր երկիրը կամ կատրում է իր բուֆերի դերը, կամ պատժվում, իսկ արդարությունը քաղաքական կատեգորիա չի։
Հիմա Աջարիայի հերթն է։ Կոպիտ ասեմ, կամ Վրաստանը մնում է միասնական երկիր և իր դերն է կատարում, կամ մաս-մաս է արվում ու «ուտվում» հարևանների կողմից, ինչպես 18 դարի վերջին ու 19-ի սկզբին Պրուսիան, Ավստրիան ու Ռուսաստանը «կերան» Լեհաստանը։ Նույնը կարելի է ասել Ուկրաինայի մասին։
Կան օրինաչափություններ, որոնք փոքր երկրները պարտավոր են իմանալ»։
