Տպել
20-րդ դարի առաջին` Հայոց ցեղասպանության մասին բազմաթիվ գրքեր են գրվել, ֆիլմեր նկարվել, բայց դեռ կան պատմություններ, որոնք հասարակության լայն շրջանակների համար անհայտ են։
Sputnik Արմենիայի թղթակիցը մասնակցում է ՀՅԴ երիտասարդական միության անդամների կողմից կազմակերպված ջահերով երթին և հետաքրքիր պատմություն պատմել հայ մեծանուն բանաստեղծ Հովհաննես Շիրազի կյանքից։
Հովհաննես Շիրազը (Օնիկ Թադևոսի Կարապետյան) փափագում էր, որ մի օր հայ ժողովուրդը հետ վերադարձնի Արարատ լեռը։ Նրա բանաստեղծություններից շատերը հենց Մասիսի են նվիրված։
Հայտնի է, որ Հայոց ցեղասպանության և Արևմտյան Հայաստանի կորստի թեման նրա ամենացավոտ տեղերից մեկն էր, ու նա անընդհատ գրում էր այդ մասին ։
Եթե լինեք Կոմիտասի անվան պանթեոնում, կնկատեք, որ բոլոր գերեզմաններն ունեն շիրմաքարեր, բացի Շիրազի գերեզմանից, որն ամբողջովին պատված է կանաչով և այնտեղ տեղադրված է նրա արձանը։ Դա հատուկ է արված. համաձայն նրա կտակի, որը նա թողել էր որդուն` Արա Շիրազին։
Շիրազը գրել էր, որ Արարատ լեռը մի օր անպայման կրկին հայերինն է լինելու, ու կապ չունի`դա կլինի 100 թե 1000 տարի հետո։ Մեկ է` հայ ժողովուրդն ուրախությունից բարձր գոռալու է, ու ինքն այդ ձայնը պիտի լսի։
«Եթե տապանաքար դնեք գերեզմանիս, ես այդ ձայնը լսել չեմ կարողանա»,- գրել էր Շիրազն իր կտակում։
