Տպել
Նորմայում մեզը հագեցած է որոշակի նյութերով և աղերով: Միաժամանակ մեզում առկա են մի շարք գործոններ, որոնք կանխում են այդ աղերի նստվածքը: Հիմնական գործոններն են` մեզի անընդհատ հոսքը, նրա մեջ ընկճող իոնների (ցիտրատ, մագնեզիում) և միզային սպիտակուցների (Թամ Հորսֆոլի սպիտակուց, պրոթրոմբինի ֆրագմենտ1) առկայությունը: Սովորաբար քարերն առաջանում են էպիթելիալ բջիջների և էրիթրոցիտների մակերեսին, որից հետո տեղի է ունենում նրանց ագրեգացիան: Միզային կանգն ու բորբոքումները նպաստում են մեզի գերհագեցմանը այդ աղերով ու նյութերով, հետևաբար միզաքարային հիվանդության առաջացմանը:
Քարերի առաջացմանը նպաստող գործոններն են.-
- Քիչ քանակի հեղուկի ընդունումը
- Միզուղիների անոմալիաները
- Օտար մարմինները
- Վահանագեղձի հիվանդությունները (հիպերթիրիոզ ու հիպերկալցիէմիա)
- Միզաթթվի բարձր քանակը
- Երիկամի խողովակների ախտահարումները
- Աղի, շաքարի, կենդանական ճարպի, օքսալատների մեծ քանակի ընդունումը:
Քանի որ միզաքարային հիվանդությունը ի հայտ է գալիս հատկապես ամռանը, հետևաբար կանխարգելաման համար հարկավոր է ուշադրություն դարձնել այս հիվանդության պատճառներին:
Որպես ամենապարզ կանխարգելիչ միջոց խորհուրդ է տրվում խմել այնքան ջուր, որ օրվա մեզի քանակը կազմի մոտ 2.5 լիտր: Այսինքն մոտ 3-4 լիտր հեղուկի ընդունումը պարտադիր է:
