Տպել
1.Հին հեթանոսական ժամանակներում աղջիկները ստիպված էին գնալ անտառներ, որպեսզի այնտեղ բնակվող ճգնավոր քրմերը զրկեն նրանց կուսությունից: Այդ ճգնավորների միությունները կենդանիների անուններ էին կրում, և յուրաքանչյուր միության ճգնավորը համապատասխան կենդանու մորթի էր կրում:
2.Հին հռոմեական և հունական գրավոր վկայություններից հայտնի է, որ այն ժամանակներում ամոթալի էր համարվում, եթե աղջիկը մինչև ամուսնությունը կույս էր մնում: Ամուսնանալուց առաջ աղջիկը պետք է զրկվեր կուսությունից Մեծն աստվածուհու տաճարում, ինչն էլ համարվում էր զոհաբերություն աստվածներին: Հին Հունաստանում Մեծն աստվածուհուն անվանում էին Աֆրոդիտե:
3.Հին Արևելքում ժամանակին ապրում էին «կադեբերիզ» կոչվող մասնագիտությամբ մարդիկ, որոնց հիմնական գործառույթը ամուսնությունից առաջ օրիորդներին կուսությունից զրկելն էր:
4.Եգիպտոսում և Սաուդյան Արաբիայում մինչ օրս գործում է հին ավանդույթը, երբ առաջին ամուսնական գիշերվա ժամանակ աղջկան զրկում են կուսությունից ցուցամատի միջոցով, որը նախապես փաթաթում են սպիտակ սրբիչով: Բնականաբար, սրբիչը պետք է պատվի արյամբ:
5.Հին ռուսների մոտ ազնվական բոյարինը պարտավոր էր ներկա գտնվել իր տարածաշրջանում ամուսնացող զույգի առաջին հարսանեկան գիշերվան, և եթե փեսացուն չէր կարողանում գործը գլուխ բերել, նա պարտավոր էր դա անել նորապսակ ամուսնու փոխարեն:
6.Հին Սլովակիայում և Բոսնիայում հարսնացուին կուսությունից զրկում էր ազապ բաշին, որը համարվում էր հարսանիքի ամենագլխավոր մարդը:
7.Հարավային Ամերիկայի ցեղախմբերում աղջիկներին զրկում էին կուսությունից հատուկ փայտի միջոցով:
8.Քամբոջիայում հարսնացուին կուսազրկում է ամուսնության արարողությունն իրականացնող քահանան ձեռքի երրորդ մատով, որը նախապես թրջում է գինու մեջ, ինչից հետո փեսացուի ընտանիքի անդամները խմում են այդ գինին:
