Տպել
Գիտականորեն հաստատված է, որ սեռական խամգարումների առաջացման գործում նախատրամադրող դեր են խաղում սեռական կոնստիտուցիան և անձնային առանձնահատկությունները: Սովորաբար ուժեղ սեռական կոնստիտուցիայով տիպի մոտ սեքսուալ խանգարում առաջանալու համար հարկավոր են ուժեղ և երկարատև ախտածին ազդակներ, թույլ տիպի մոտ անգամ կենցաղային խնդիրները կարող են բերել սեռական ախտանիշների դրսևորման։ Մյուս կողմից` ուժեղ սեռական կոնստիտուցիայով անձի մոտ սեռական խանգարում կարող է զարգանալ նաև թույլ սթրեսային իրավիճակում, եթե կան որոշակի անձնային առանձնահատկություններ (շեշտվածություն, փսիխոպաթիա), և հակառակը` թույլ կոնստիտուցիանալ տիպի մոտ անգամ ուժգին սթրեսից սեռական խանգարում կարող է չառաջանալ, եթե չկան անձնային նախատրամադրող գործոններ և գործի են դրվում հզոր հարմարողական բնույթի հակազդեցություններ:
Սեռական խանգարման առաջացման մեխանիզմները գործում են հիմնականում երկու ուղղությամբ՝ 1) պայմանական ռեֆլեքսների առաջացում և 2) վեգետատիվ կարգավորման խանգարում։ Ըստ բարձրագույն նյարդային համակարգի գործունեության Պավլովյան տեսության` պայմանական գրգիռներն առաջացնում են տագնապ, որն էլ ըստ էության կարող է անմիջականորեն բերել սեռական խանգարմանը, քանի որ արգելակում է ողնուղեղային կենտրոնների գործունեությունը և որպես հետևանք` նյարդաանոթային ռեֆլեքսների առաջացումը:
Մյուս կողմից, նյարդային համակարգն արտաքին կամ ներքին ախտաբանական գրգիռների ազդեցությանն արձագանքում է վեգետատիվ ռեակցիաներով: Սիմպաթիկ նյարդային համակարգի ակտիվացումը բերում է սեռական գրգռման խանգարման, պարասիմպաթիկ համակարգի ակտիվացումը խանգարում է օրգազմի ռեֆլեքսի առաջացումը: Սրանք իրենց հերթին դառնում են տագնապի աղբյուր և արատավոր օղակի հաստատմաբ` ամրապնդում սեռական խանգարման ձևավորումը:
Այսպիսով սեռական կոնստիտուցիան և անձնային առանձնահատկությունները պայմանավորում են նյարդային պրոցեսների լարվածության կամ դյուրաշարժության ունակությունը, նյարդահումորալ գործընթացների ճկունությունը, հորմոնալ հագեցվածության մակարդակը: Այս ամենից էլ կախված են միևնույն արտաքին անբարենպաստ ազդակների պատճառով սեռական խանգարման առաջացումը մի անհատի և բացակայությունը` մյուսի մոտ:
