Տպել
Մեր զրուցակիցն է ՀՅԴ խմբակցության անկուսակցական պատգամավոր Անդրանիկ Կարապետյանը:
Սկսվել են «Ընտանեկան բռնության կանխարգելման մասին» օրենքի նախագծի քննարկումները, որի շուրջ մեծ աղմուկ է բարձրացել։ Ի՞նչ կարծիք ունեք նախագծի վերաբերյալ։
Ընտանեկան բռնության երևույթը շատ բացասական եմ գնահատում։ Կոնկրետ օրենքի մեջ ներառած դրույթներին տեղյակ չեմ։
Նախագծին ընդդիմացողները խոսում են այն մասին, որ սա ավանդական ընտանիքն է խարխլում։ Ի՞նչ ասել է ավանդական ընտանիք ձեր պատկերացմամբ։
Ըստ իս՝ մեր հայկական իրականության մեջ, հայ տղամարդկանց ճնշող մեծամասնության համար ընտանիքը բացարձակ արժեք է, սրբություն, և ներխուժել ընտանեկան հարաբերությունների մեջ և փորձել ընտանեկան հարաբերությունները կարգավորել, ճիշտ չեմ համարում։ Խոսքը չի վերաբերում տղամարդու կողմից կնոջ նկատմամբ բռնություններին։ Առանց այս օրենքն ընդունելու էլ, իմ կարծիքով, յուրաքանչյուր կին կարող է դիմել իրավապահ մարմիններին իր իրավունքները պաշտպանելու համար, ո՞վ է իրեն խանգարում գնա դիմի ոստիկանություն, ասի ինձ ծեծում են կամ խոշտանգում։
Նախագծի քննարկման ժամանակ ԱԺ ամբիոնից էլ տեսակետ էր հնչում, որ դե մի հատ խփել է, ինչ անենք, ով իր երեխային, կնոջը չի խփում։ Ձեզ համար ընդունելի՞ են այս մեկնաբանությունները, թե Դուք դատապարտում եք բռնությունը։
Կնոջ նկատմամբ բռնություն կատարելը դատապարտելի է, բայց երեխայի հետևին խփելը դաստիարակելու նպատակով, իմ սուբյեկտիվ կարծիքով, սա բռնություն չի կարող համարվել, ես չեմ պատկերացնում ծնող, որ դնի երեխային ծեծի։Եթե այս նախագծի նպատակն է կանխարգելել բռնությունն ընտանիքում, դա լավ է, բայց մոր կողմից իր երեխային դաստիարակելու նպատակով մի ապտակը վատ բան չեմ տեսնում, բռնություն այդտեղ չեմ տեսնում։
Օրինակ՝ Ձեզ ծեծե՞լ են փոքր տարիքում։
Իմ հայրն ինձ վրա երբեք ձեռք չի բարձրացրել, բայց մայրս խփել է, ինչու չէ։ Էն որ ասում է՝ առանց մոր ծեծի որբ ես մեծանում, մի այդպիսի երգ էլ կա՝ նա որբ է մեծացել, ով մայրական ծեծից չի լացել։ Մոր երեխային նախատելը ոչ մի դեպքում բռնություն չեմ համարում։
Ի՞նչ է ընտանիքը Ձեզ համար, և ինչո՞ւ է, ըստ Ձեզ, այդ նախագծի շուրջ քննարկումներն այսքան բուռն։
Ընտանիքը բարձրագույն արժեք է, և յուրաքանչյուր հայ տղամարդու համար օջախը սրբություն է։
Յուրաքանչյուր ընտանիքում հնարավոր են որոշակի հարաբերությունների սրում, որոնք կարող են շատ հանգիստ իրար մեջ այդ հարաբերությունները կարգավորեն։ Կրկնում եմ, մոր՝ երեխային նախատելու մեջ բացարձակապես բռնություն չեմ տեսնում։
Հնարավո՞ր է՝ այս նախագիծն էլ գործ տվողի ինստիտուտ համարեք։
Դուք խի եք կառչում իմ՝ չակերտների մեջ արտահայտած խոսքերին։ Եթե կինը համարում է, որ իր նկատմամբ բռնություն է կատարվել, յուրաքանչյուր ժամանակ, առանց որևէ հավելյալ օրենք ընդունելու, ինքը կարող է դիմել ոստիկանություն և ասել՝ փրկեք ինձ։ Ավելին, ես չեմ պատկերացնում, որ հայկական օջախում կինը որպես ստրուկ է ծառայում, ես չեմ պատկերացնում հայ տղամարդ, որ իր կնոջն ընկալի և վերաբերվի որպես ստրուկի։ Ընդհակառակը, ոչ մի երկրում, ոչ մի ազգության մոտ այդքան բարձր չէ կնոջ դերն ու նշանակությունը ընտանիքում, որքան Հայաստանում։
Հայաստան-ԵՄ նոր համաձայնագրի տեքստին ծանո՞թ եք, ի՞նչ կարծիք ունեք։
Ճիշտն ասած, ման եմ եկել տեքստը, փորձել եմ գտնել։ Տեղյակ չեմ այդ համաձայնագրին, վատ բան չեմ տեսնում ամեն դեպքում։ Թող կյանքի կոչվի, խի չէ՞, մենք բոլորի հետ պետք է լավ լինենք, լինի ԵՄ, Միացյալ Նահանգներ, Չինաստան, թե Իրան, մենք իրավունք չունենք որևէ մեկի հետ վատ լինենք, պետք է բոլորի հետ լավ լինենք։
