Տպել
Պատկերացրեք մի իրավիճակ, երբ ճանճ է հայտնվում սուրճի բաժակում:
Իտալացին – դատարկում է բաժակի պարունակությունը և քթի տակ կատաղած հիշոցներ մրմնջալով արագորեն փրփրած հեռանում:
Ֆրանսիացին – բաժակից հանելով ճանճը՝ շարունակում է խմել բաժակի պարունակությունը:
Չինացին – հաճույքով ուտում է ճանճին և թափում բաժակի պարունակությունը:
Ռուսը – ասես ոչինչ էլ չի պատահել՝ սուսուփուս խմում է սուրճը:
Հրեան – սուրճը վաճառում է ֆրանսիացուն, ճանճը՝ չինացուն, ապա գնում է նոր բաժակ սուրճ, իսկ մնացած փողը ծախսում է այնպիսի սարքի հայտնագործման համար, որը կկանխեր ճանճերի հայտնվելը սուրճի բաժակներում:
Պաղեստինցին – բողոքելով հրեայից ու պնդելով, որ վերջինս իր սուրճի մեջ ճանճ է գցել, իր հանդեպ դրսևորված ագրեսիայի կապակցությամբ բողոքի նոտա է հղում Միավորված Ազգերի Կազմակերպություն և նոր բաժակ սուրճ գնելու նպատակով փոխառություն վերցնում Եվրամիությունից: Այդ գումարով նա պայթուցիկներ է գնում և դրանցով հանդերձ հայտնվում նույն այն սրճարանում, որտեղ այդ պահին իտալացին, ֆրանսիացին, չինացին ու ռուսը միասին՝ փորձում էին իսրայելցուն համոզել, որ նա պարտավոր է իր բաժակ սուրճը տալ խեղճ պաղեստինցուն:
