Տպել
Արտաշես Քալանթարյանի ինքնահարցազրույցը:
Ներածության փոխարեն
– Ինչո՞ւ ինքնահարցազրույց…
– Որովհետև ոչ մի լրագրողի հետաքրքիր չէ ինձ հետ հարցազրույց անցկացնել, ու, անկեղծ ասած, իրենց հասկանում եմ:
– Այդ դեպքում ի՞նչ իմաստ ունի ընդհանրապես խոսելը:
– Իմաստ չունի: Պարզապես հետևում եմ ՀՀ նախագահի թեկնածու Ա. Մելիքյանի պատգամին` ՄԻ ԼՌԵՔ: Ի վերջո, արտաքին գործերի նախարար է եղել, աշխարհ տեսած մարդ է: Որ ասում է` ուրեմն մի բան գիտի:
– Իսկ վստա՞հ ես, որ ինքանահարցազրույցդ կկարդան:
– Իհարկե… ոչ: Բայց ես դրան սովոր եմ: Տասը տարի «Ոզնիում» գրել եմ, ու Գլավլիտից բացի ոչ ոք գրածներս չէր կարդում: Բայց այս անգամ վստահ եմ, որ երկու հոգի կկարդան:
– Ովքե՞ր են նրանք:
– Մեկը` դու, մեկն էլ` ես: Դա ավելի քան բավարար է:
2. Հարցազրույցի փոխարեն
– Պարոն Քալանթարյան…
– Կարելի է պարզապես՝ Ալիկ:
– Լավ, այդպես զրույցն ավելի մտերմիկ կլինի: Ալիկ` Ձեր կարծիքով…
– Կարելի է պարզապես «դու»-ով:
– Թող այդպես լինի: Ալիկ, այսօր Հայաստանում ավելանում է գործազրկությունը, միգրացիան, արտաքին պարտքը, աղքատությունը…
– Այո, բայց փոխարենը նվազում է կենսամակարդակը, դրամի իրական արժեքը, սպառողական զամբյուղը, բնակչության թիվը… Որոշ բաներ ավելանում են, որոշ բաներ` նվազում… Մի խոսքով հավասարակշռությունը պահպանվում է:
– Այնուամենայնիվ, ո՞րն է դրա պատճառը, պատասխան ունե՞ս:
– Ես հինգ տարբերակ կներկայացնեմ, չորսը` հավանական, մեկը անհավանական: Ընտրիր, որն ուզում ես: Հավանականներն են`
1. Մասոնները
2. Հրեաները
3. Հարևանները
4. Այլմոլորակայինները
– Իսկ անհավանակա՞նը:
– Ինքներս ենք մեղավոր: Բայց, ինչպես արդեն նշեցի, դա խիստ անհավանական է, չԷ՞ որ հայերն արիացի են, Երևանը` Հռոմից 30 տարի հին է, իսկ մեր էպոսն էլ` աշխարհի էպոսների նախահայրը:
– Ի դեպ` էպոսի մասին, նախագահի թեկնածուների մեջ է նաև հայտնի էպոսագետ Վարդան Սեդրակյանը: Ի՞նչ ես կարծում, քանի տոկոս կհավաքի:
– Կարծում եմ` Չակ Նորիսի չափ:
– Իսկ Արամ Հարությունյա՞նը:
– Չակ Նորիսից ավելի, անվավերից` պակաս:
– Իսկ Հայրիկյա՞նը: Ասում են, մահափորձից հետո վարկանիշը կտրուկ բարձրացել է: Ինչպե՞ս կարող է այն ավելի բարձրացնել…
– Կարիք չկա, ի վերջո` անկախության խորհրդանիշ է… Վերջապես` մարդ է, թող ապրի…
– Ի դեպ` մահափորձի մասին, Հայրիկյանը մատնանշում է ռուսական գործոնը, ռուսական իմպերիալիզմի գործակալական ցանցը…
– Ոչինչ, ամեն մարդ ազատ է իր համար «մասոններ» ընտրել:
– Անդրիաս Ղուկասյանի մասի՞ն ինչ կարծիքի ես: Խեղճ տղան արդեն որերորդ օրն է` հացադուլ է անում:
– Սովածներից ես միշտ վախեցել եմ` թե մարմնով և թե հոգով սովածներից: Կարծում եմ` փորձությունների մեծ մասը սովածների ձեռքի գործն է… Բայց ոչինչ, կարևորը ընտրությունները կարծես չհետաձգեցին, մի երկու շաբաթից` կուտի… Էլ չեմ ասում, որ եթե հանկարծ հրաշք լինի ու նախագահ դառնա` ոնց կուտի…
– Անձամբ ճանաչո՞ւմ ես…
– Ոչ, ու առաջին հայացքից` կարծես կարգին մարդ է: Բայց մեկ է` կուտի. ավանդույթներ կան, սովորություններ, ազգային առանձնահատկություններ…
– Ուրեմն` ընդդիմադիրներից մնում են Րաֆֆին ու Հրանտը…
– Րաֆֆիին շատ եմ հարգում, իսկական՝ քաղաքի տղա է, առանց թիկնապահի զբոսնում է, բոլորին ձեռքով բարևում է, վարսավիրանոց է գնում… Պարզապես «ընդդիմադիր» տերմինն է այսօր վարկաբեկվել, ու ինքը վատ ժառանգություն է ստացել:
– Իսկ Բագրատյա՞նը:
– Ժողովուրդը Բագրատյանին չի ընտրի, ավելի ճիշտ կլինի` Բագրատյանն իր համար նոր ժողովուրդ ընտրի:
– Ուրեմն կհաղթի Սերժ Սարգսյա՞նը…
– Ոչ:
– Բա ո՞վ…
– Ինչպես միշտ, կհաղթի օլիգարխներ + քրեական աշխարհ + վարչական ռեսուսներ կոալիցիան:
– Ինչպե՞ս ես վերաբերում ընտրակաշառքներին:
– Դրական. դա օգնում է եկամուտների բաշխման անհավասարությունը նվազեցնել:
– Իսկ ինքդ ընտրակաշառք վերցրե՞լ ես:
– Ոչ, ես չեմ ծախվում: Այսինքն՝ այն գումարով, որ առաջարկում են, չեմ ծախվում, իսկ այն գումարը, որով ծախվում եմ` չեն առաջարկում:
– Այդ դեպքում իմաստ ունի՞ ընտրությունների գնալ:
– Անշուշտ: Մեր հարևանները պնդում են, որ մենք մազոխիստ ենք, ինչո՞ւ հիասթափեցնենք նրանց:
3. Վերջաբանի փոխարեն
Իրականում, ամեն ինչ այդքան վատ չէ, ինչպես պատկերել եմ ինքնահարզազրույցում:
ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՇԱՏ ԱՎԵԼԻ ՎԱՏ Է:
Տեքստը՝ alexanderblok.com-ից
