Տպել
Սահմանամերձ Չինարիում վստահ են՝ Հայաստանն իրենց գյուղից է սկսվում։ Իրենք են պահում երկրի սահմանները։ Հատկապես այս օրերին սահմանամերձ գյուղերում այցելուների պակաս չկա։ Չինարեցի Աղասյաններին էլ վերջին օրերին հատկապես լրագրողներն ու պաշտոնյաներն են այցելում։
Նրանք Երևանից սահմանամերձ գյուղ հասած հյուրերին ցույց տալու ու պատմելու շատ բան ունեն․ հակառակորդի գնդակի տակ գտնվող, արդեն որերորդ անգամ վնասված տունը, տանը կից ամբողջովին քանդված շինությունն ու արկերի բեկորները, ականներից առաջացած փոսերը։ Չինարիի բազմանդամ այս ընտանիքում բնակվում են Աղասյանների հինգ անչափահաս երեխաները, ծնողները, մանկուց հաշմանդամ քույրը։ Պայթյունի պահին երեխաները տանը չեն եղել։
Սամվել Սաղոյանը մինչ Չինարիի՝ Բերդին միանալը, երկարամյա գյուղապետն էր։ Պատմում է․ տունն ամբողջությամբ չի քանդվել, բայց վթարային է դարձել.
«Իրենց հողամասում ընտիր բնակարան կկառուցեն, կնվիրեն ընտանիքին։ Տունն ամբողջությամբ չի վնասվել, բայց խարխուլ է դարձել, անմիաստ է վերանորոգելը, վթարային է։ Ավելի լավ է նորը կառուցեն, տան երեխեքին, որ մնան ու ապրեն գյուղում։ Հինգ երեխա են, փոքրը 3․5 տարեկան է, մեծը՝ 12 տարեկան»,- ասում է Սաղոյանը։
Մինչ սահմանապահ գյուղերում շինարարները կաշխատեն, գյուղացիների հետ կքննարկեն վերջին իրադարձությունները, կվերլուծեն, սահմանապահ դիրքերին նայելով կվայելեն մեկ բաժակ սուրճը, կառավարությունն էլ հայեցակարգ կմշակի, գյուղերում արդեն կյանքը բնականոն հունի մեջ է։ Գյուղացին իր այգում է՝ չնայած գիտի, որ ցանկացած պահի գուցե երկնքում «անկոչ հյուր ունենան», գիտի, բայց և վստահ է՝ իրենց պաշտպանողներն են հզոր։
«Մենք ամուր ենք, անսասան ենք։ Սա աննախադեպ պայքար էր, որ մեր պետականությունը ամրապնդեց։ Մեր բանակը չթողեց, որ մենք մոտենանք, իրենք ոսկերչական ճշգրտությամբ աշխատեցին, մեր սահմանները անառաիկ պահեցին, ձգվել ենք, ավելի ենք ուժեղացել, մեր բանակը հզորացել է»։
Սամվել Սաղոյանը հպարտությամբ է խոսում գյուղի բրենդի՝ Չինարիի հայտնի մեծ ու հյութալի թզի մասին։ Իսկ Ռուսաստանում վաճառվող Չինարիի թուզը գնողները դժվար իմանան, թե ադրբեջանական քանի արկի ու ականի ձայն է լսել այն։
Ամբողջությամբ՝ armrdio.am
