Տպել
«Տենց հայտնի կռուտիտ կա, որ կնանիք իրենց արտաքինի հետ ինչ անում են, տղամարդկանց համար են անում: Դա իհարկե սուտ է, իրականում նրանք իրար հետ են մրցում: Իրար դեմ են մրցում, ոչ թե հանուն տղամարդու: Կամ ինչպես կասեր Նժդեհը՝ «Կանայք ապրում են մարմնով և միայն մարմնի համար»: Երբ խուճուճ մազերովը սաղ կյանք ուղղում ա, իսկ ուղիղ մազերովը խուճուճացնում, դա նրանից չէ, որ տղամարդիք նախընտրում են խուճուճ կամ ուղիղ, չէ դա նրանից է, որ կնանիք մեծ մասամբ հիվանդ են:
Կնանիքի մրցակցությունը շատ անառողջ երևույթ է: Ընդ որում, ամեն կին մրցում է անառողջությամբ իրեն հավասար այլ կնանիքի խմբի մեջ: Ասենք, եթե կա հովանդ լինելու տաս աստիճան, 3րդ խմբի հիվանդները մրցում են 3րդ խմբի հիվանդների հետ: Իրենց հոնքերը այլանդակող ճամբարը մրցում է նույն մարդկանց հետ: Ու բոցն էն ա, որ հայուհիների 90% տոկոսը, ունենալով հոնքային հատվածում բնածին առավելություն ամբողջ աշխարհի հանդեպ, առաջին հերթին հենց հոնքերն են այլանդակում:
Շրթունք այլանդակող տպերն արդեն մի քայլ բարձր են հիվանդագինության սանդղակում: Եթե հոնք այլանդակածի հետ հլը կարելի է լեզու գտնել, խելքի բերել, ապա շրթունքահայուհիները, որպես մարդ, գրեթե կորած են ու ընկնում են Նժդեհի ասած՝ «Երբ ճառում են կնոջ քաղաքական, հասարակական, գեղագիտական իդեալների մասին-ես ծիծաղում եմ միայն: Մի՞թե շրթնային իդեալից զատ կինն այլ իդեալ էլ ունի» կատեգորիայի տակ:
Հետո դոշերն են շինում, դեմքը այլանդակում ու հասնում հիվանդագինության 10րդ աստիճանի տրանսի կարգավիճակի, երբ ռեալ չես կարող կնոջը տարբերել միջին Թայլանդական տրասնվիստիտից: Ու ստեղ էլի հիշում ես Նժդեհի ասած՝ «Ես չեմ հավատում, որ կին կոչված էակը հոգի ունի», որովհետև տրանս պատկերացնելուց երբեք հոգևորի մասին որևէ միտք մոտս չի ծագել:
Հ.Գ. «Միայն իդեալական պարզության մեջ ապրող կինը կարող է բարոյական և առաքինի լինել»
© Նժդեհ
