Կորոնավիրուսը մահապատիժ չէ
Advertisement 1000 x 90

Կորոնավիրուսը մահապատիժ չէ

Գիտնականը ուզում էր ապացուցել իր տեսությունը: Կամավոր էր փնտրում:

Մահապատժի դատապարտվածը պետք է մահանար էլեկտրական աթոռի վրա:

Գիտնականը առաջարկեց մասնակցել գիտափորձին. պետք է կտրվեր արյունատար անոթը, որ արյունը կաթ-կաթ հոսի մինչև վերջին կաթիլը: Գիտնականը վստահեցրեց, որ դա դանդաղ մահ է լինելու, բայց անցավ: Դատապարտյալը տվեց իր համաձայնությունը:

Նրան նստացրեցին շարժաթոռին, կապեցին մարմինը, որ չշարժվի: Թևի ներքևի հատվածում տեղդրեցին միասանդուխք, իսկ դաստակին ամրացրեցին փոքր ալյումինե ապակի, մաշկը թեթև քերծվեց, սակայն դա բավական էր, որ տղամարդը հավատար, որ իր անոթը պատռեցին: Աթոռի տակ տեղադրեցին կաթիլային անոթ, որ մահապատժի ենթարկվողը լսեր կաթոցի ձայնը, մտածեր, որ դա իր արյան կաթոցների ձայնն է: Նա սկսեց հաշվել կաթիլները, մտածելով, որ դա իր արյունն է կաթում:

Գիտնականը չէր տեսնում այդ մարդուն, նա այնպես արեց, որ կաթիլային սարքի հեղուկը դանդաղ հոսի: Տղամարդը սկսեց մտածել, որ արդեն արնաքամ է լինում:

Քիչ անց նա սաստիկ գունատվեց, սրտի աշխատանքը արագացավ, թոքերում թթվածինը սպառվեց: Հուսահատության գագաթնակետին գիտնականը լրիվ փակեց կաթիլայինի փականը, հենց այդ պահին դատապարտյալը սրտի կաթված ստացավ և մահացավ:

Այդպիսով, գիտնականն ապացուցեց, որ մարդու գիտակցությունը խիստ ընդունում է տեղի ունեցողը, անկախ այն բանից, թե դա դրական կամ բացասական է: Այդ ամենն ազդում է հոգեվիճակի վրա և մարմնի օրգանական հատվածի վրա:

Եթե անգամ մտածեք, որ գիտակցությունը չի ճանաչում սահմաններ, չի խաբում ինքն իրեն, պատահում է, որ ստեղծում է մի բան, որը գոյություն չունի:

Նույնը կորոնավիրուսի դեպքում է: Հետևելով լրահոսին, մարդու մոտ անհետանում է պայքարելու ուժը, չնայած, ինչպես հայտնի է, թեստերը բացարձակ հավաստի պատասխան չեն տալիս: Եվ եթե մարդու դիմադրողականությունը նորմալ է, մահվան մասին խոսք լինել չի կարող, սակայն…

Ահա, այդ պատճառով է, որ հարկ է ուշադրություն դարձնել այն բանի վրա, թե ինչին ես հավատում, և իրոք, ենթագիտակցականն ամենազորեղ մարդկային ուժն է:

Vědec chtěl dokázat teorii a hledal dobrovolníka.
V elektrickém křesle měl najít smrt odsouzený muž.
Navrhl, aby se…

Опубликовано Barbora Veselá Hudíková Понедельник, 3 августа 2020 г.