Տպել
Քաղաքապետարանը մեկ դերասանի թատրոնից դարձավ երկու դերասանի թատրոն․
Հ․Գ․
-Արթուր Մեսչյանն անշուշտ առավել լուրջ, տաղանդավոր, համակրելի դերասան է․․․․
-Ալֆյորովայի հետ համատեղ ֆիլմը չհաշված…))
Հ․Գ․
-Տարիներ առաջ, երբ Վանոյի վրա արդեն քրեական գործեր էին հարուցված․
-Ինքը պատգամավոր էր․
-Խորհրդարանի բուֆետում՝ վերջին սեղանին նստած:
-Սուրճ էր խմում․ հարցազրույց արեցինք:
-Վերջում, արդեն զրուցի ժամանակ հարցրի․
-Էն Արթուրին ուր կանչիր էն վախտ, հետո թողեց գնաց․ ընչի՞ գնաց․
Վանոն իր նման իրոնիկ, արսըզ՝ խորքային նայեց ու թե․
-Ի՜, ջաղացը թողել չախչախի հետևից ես ընկել․․․
Հ․Գ․
-Ջաղացն ու չախչաղը մեկտեղվեցին, փաստորեն․ էսօր․
-Դրա համար էր Մեսչյանը․․․
Օ՜․․․ տարօրինակ, տաօրինակ մարդ արարածը․․․
-Թանկագին Մուշեղ Իշխանի թանկ հոգեժառանգ․․․ «Առաքյալներ» ցնցող խմբի ցնցող մենակատարը․․․ ձայնի ուրույն օազիս և հոգեկերտվածք ունեցողը․․․
-Գովերգում Նիկոլին․․․
Հ․Գ․
-Արթուր․․․ իսկ ես մեղավոր եմ քո առաջ․
-Մեղավոր եմ, որովհետև ժամանակին չբարձրաձայնեցի՝
-Քո կիսատ-պռագ գրած․
-Դավանաբանական առումով ահավոր կիքսեր և շեղման ամպլիտուդ պարունակող «Պատարագի» բովանդակային մասը.․․
/ասված է՝ բան չավելացնել, բան չպակասացնեկ՝ Գրվածից/:
-Մեքթո՛ւբ․․
-Ներիր․․․ դու հիմա ստիպված կլինես․
-Ինքդ ապրել քո գրած՝ կիսատ-պռատը․
Ոչ թե բեմում, այլ՝ իրական կյանքում․․․․
Հ․Գ․
Հիշո՞ւմ ես․
-Ստեղծագործողն իր ձեռքը գրիչ պետք է վերցնի այն ժամանակ, երբ հաղթել է իր միջի․․․ ուտիճին:
․․․Կաֆկա․․․
