Տպել
Տնտեսագետ Հովհաննես Ավետիսյանը ֆեյսբուքում գրել է.
«Մի բան ասեմ:
Քանի դեռ Հայաստանը աշխարհում արժեքի և բարիքի ստեղծմանը չի մասնակցում, մեր երկրի գոյությունը ինքնանպատակ բնույթ է կրում:
Հետևաբար մեր պետության գոյությունը անհետաքրքիր է ոչ միայն օտարներին, այլ նաև շատ հայերի, իսկ շարունակվող արտագաղթը դրա ապացույցն է:
Համաշխարհային արժեշղթայում նշանակալի տեղ գրավելու համար պետք է իրատեսական գնահատել սեփական ունակությունները և ընտրել այն բարիքը, որի ստեղծմանը նշանակալի մասնակից դառնալը ոչ միայն աշխարհում մեզ իրավահավասար և կարևոր դերակատար կդարձնի, այլ նաև մեր գոյության երաշխիք կդառնա:
Սա կարելի է անել միայն սահմանափակ ռեսուրսների խիստ պլանավորման, կարգապահ ու նպատակային օգտագործման միջոցով: Բայց նախ պետք է ընտրել այն բարիքը, որի ստեղծման մեջ կարող ենք մասնագիտանալ և աշխարհում դառնալ առաջինը:
Եթե իմ չսիրած ՀՆԱ-ով չափենք Հայաստանը 2018-ին աշխարհում բարիքի ստեղծման 0.015% մասն է կազմել:
Նույնիսկ երկնիշ տնտեսական աճերը մեզ այս վիճակից չեն հանելու:
Արմատական և շրջադարձային փոփոխություններ են պետք»:
