Տպել
Ո՞րը կարելի է ավելի մեծ սեր համարել` այն, որ տողեր, զարդեր ու հոգի՞ է նվիրում, թե՞ այն, որ ստիպում է աչքի լույսի պես պահել սիրուդ նախկինին նվիրված տողերը, զարդերը, հոգին… Իզաբելլա Չարենցը կարողացրել էր խորհրդային կարգադրիչներից թաքցնել ոչ միայն ամուսնու` Եղիշե Չարենցի ձեռագրերը, այլև նրա առաջին կնոջ` Արփենիկ Չարենցի իրերը, որոնք պահվում էին նրանց տանը։
Արփենիկ Չարենցի իրերը
Այդ հատուկենտ իրերը Եղիշե Չարենցն այրել չէր հասցրել. ժամանակակիցների հուշերով` Չարենցն Արփենիկի մահվանից հետո հոգեխանգարման եզրին էր և վշտից այրել էր մեռած կնոջ ամբողջ զգեստապահարանը։ Իսկ Իզաբելլան, որն այդպես էլ Արփենիկի պես չսիրվեց Չարենցից, ամենաակնհայտ պատճառներն ուներ Արփենիկի իրերը եթե չայրելու, ապա գոնե չպահելու համար, բայց պահպանել էր դրանք։
Մեծահոգությո՞ւն, չափից ավելի նվիրվածությո՞ւն, կանացի խանդի բացակայությո՞ւն. Իզաբելլայի այս քայլի մոտիվը մենք այլևս երբեք չենք իմանա, սակայն թևաթափ չլինել նրա ապրումները պատկերացնելիս` անհնար է։
Երևանում` Եղիշե Չարենցի տուն–թանգարանում, «Չարենցի կանայք» ցուցահանդեսն է։ Հետաքրքիր է հայոց լեզուն. երբ այլ լեզուներում տարանջատված են «կին»` որպես սեռ և «կին»` որպես ամուսին բառերը, ապա հայերենում կինն ընկալվում է որպես և՛ որպես ամուսին, և՛ որպես սեռի բնորոշում։
Ամբողւությամբ՝ armeniasputnik.am
