Նշվել են չափից ավելի ուտելու ոչ ակնհայտ հետեւանքները
Advertisement 1000 x 90

Նշվել են չափից ավելի ուտելու ոչ ակնհայտ հետեւանքները

Շատ ուտելը սննդային վարքի խանգարման տեսակներից է։ Ի՞նչն է ընկած դրա հիմքում՝ սթրե՞սը, սովորական ծուլությո՞ւնը, կամքի ուժի բացակայությո՞ւնը։ Ինչպե՞ս հաղթահարել շատ ուտելու ցանկությունը, եթե սնունդ ընդունելու պրոցեսը գրեթե անընդհատ է։ Այս հարցերին Pravda.Ru-ի հարցազրույցում փորձել է պատասխանել սննդաբան Կրիստինա Պլոտնիկովան։

Կոմպուլսիվ շատ ուտելը բնութագրվում է այն բանով, որ մարդն ուտելիքը կուլ է տալիս այնպիսի ծավալներով, որոնք զգալիորեն գերազանցում են դրա պահաջարկը, նշել է սննդաբանը։

Սնունդ ընդունելու միջակայքերը շատ կարճ են՝ 2 ժամից ավելի քիչ։ Եվ նման վարքը կապված չէ քաղցի հետ. մեծ ճաշկերույթների մարդուն մղում են.

  1. տագնապայնությունը,
  2. սթրեսները,
  3. միայնության զգացողությունն ու այլ հույզերը, որոնք նա հաղթահարել չի կարողանում։

Առաջին հայացքից թվում է, թե որկրամոլությունը հոգեբանական խանգարման ամենաբարդ տեսակը չէ։ Բայց խնդիրը խորանում է կայուն դեպրեսիայի, շաքարային դիաբետի, հիպերտոնիայի, ճարպակալման աղեստամոքսային տրակտի հիվանդությունների, անոթների, վահանաձեւ գեղձի հետ կապված խնդիրների առաջացմամբ։ Բացի այդ, մի քանի անգամ բարձրանում է օնկոլոգիայի առաջացման վտանգը։

Սովորաբար, ախորժակն ինքնուրույն վերահսկել չի ստացվում։ Ուտելիքի սահմանափակումները հանգեցնում են միայն լրացուցիչ սթրեսի։ Վաղ փուլում մարդը կազմում է մթերքների եւ կերակուրների ցանկը, ջանում հետեւել սննդաբանի խորհուրդներին, բայց չի կարողանում չտրվել գայթակղությանն ու նորից սկսում է չափից շատ ուտել։

«Եթե անհնար է վերահսկել որկրամոլության նոպաները եւ կրճատել օգտագործվող ուտելիքի քանակը, ապա հարկավոր է հոգեբանի կամ հոգեբույժի օգնությունը։  Պացիենտի վիճակը ճիշտ գնահատելու եւ բուժում ընտրելու համար պետք է ճշտել արյան մեջ խոլեստերինի եւ գլյուկոզայի մակարդակը, բացառել այն հիվանդությունները, որոնք հանգեցնում են ախորժակի վերահսկողությունը կորցնելուն։ Կատարվում է լիարժեք ախտորոշում՝ աղեստամոքսային տրակտի օրգանների զննմամբ»,- բացատրել է մասնագետը։

Կայուն արդյունքների հասնելուն օգնում են փսիխոկորեկցիայի տարբեր մեթոդները։ Թերապիայի տեւողությունը կախված է պաթոլոգիայի ծանրությունից։ Որպես կանոն, աշխատանքը փորձառու մասնագետի հետ թույլ է տալիս խուսափել խնդիրներից մի ամբողջ տարի։

news.am