Տպել
1 ոսկե, 7 արծաթե և 10 բրոնզե մեդալ. այսպիսի նվաճումով հունվարին Ղազախստանի Ալմաթի քաղաքում անցկացված 16-րդ միջազգային Ժաուտիկովյան օլիմպիադայից վերադարձան հայ դպրոցականները: Sputnik Արմենիան պատմում է նրանցից մի քանիսի` «Քվանտ» վարժարանի սաների հավակնոտ ծրագրերի, երազանքների ու պատանեկան «զոհաբերությունների» մասին:
Կարևորը` վերադառնամ Հայաստան
11-րդ դասարանցի Ալեքսանդր Աբելյանը Ժաուտիկովյան օլիմպիադայի հայաստանյան պատվիրակության չեմպիոնների չեմպիոնը դարձավ՝ թիմին բերելով միակ ոսկե մեդալը: Լուսանկարվելու համար Ալեքսը համեստությամբ սև, սովորական դպրոցական ուսապարկից մեդալների մի ամբողջ խուրձ է դուրս բերում:
Մի քիչ շփոթվելով պատմում է, թե ինչպես տարվեց ինֆորմատիկայով: Դպրոցում մաթեմատիկան բոլոր առարկաներից ավելի հեշտ էր տրվում: Հայրը ծրագրավորող է, ինքն էլ մանկուց հետաքրքրված էր ծրագրավորմամբ, բայց և վստահ էր, որ մաթեմատիկայով է իր ուղին շարունակելու: Հետո սկսեց օլիմպիական խմբակների մասնակցել, ու ինֆորմատիկան գերեց նրան:
«Առաջին անգամ միջազգային օլիմպիադայի գնացի 2017թ.-ին՝ Եվրոպայի պատանեկան օլիմպիադան էր, արդյունքները լավը չէին, բայց դա ինձ համար փորձ էր: Հենց հաջորդ տարի ոսկե մեդալ նվաճեցի»,- պատմում է Ալեքսը:
Նրա խոսքով՝ Հայաստանում ինֆորմատիկայով լուրջ զբաղվողները շատ չեն, այնպես որ բոլորն իրար գիտեն: Օլիմպիական համայնքի պես մի բան է ձևավորվել նաև միջազգային մակարդակով: Ալեքսն արդեն փորձառու օլիմպիական է, այնպես որ տարբեր երկրների հնարավորություններին արդեն ծանոթ է:
Նրա խոսքով՝ մեր հարևաններից ամենաուժեղն Իրանն է, Վրաստանը վերջին տարիներին լավ ցուցանիշներ է ունի, իսկ Ադրբեջանից մենք բավականին առաջ ենք: Որքան էլ այս վերջինն ասելիս Ալեքսի խոսքում ազգային հպարտություն կա, բայց և ընդգծում է՝ օլիմպիադային մասնակցելիս երբևէ չի մտածում այս կամ այն երկրի մասնակցից առաջ անցնելու մասին: Իր նպատակը հաղթանակն է:
Ալեքսն այնքան զբաղված է, որ դեռ չի հասցրել մտածել` ինչ է ուզում դառնալ: Ազատ ժամանակ, եթե ունենում է՝ կիթառ է նվագում, խորացված անգլերեն է սովորում: Հեռանկարում՝ աշխարհի թոփ համալսարաններից մեկում սովորելն է։
«Քեմբրիջ, Օքսֆորդ, MIT` որը կստացվի։ Դրանից հետո անպայման հետ կգամ, այստեղ կհասկանամ, թե ինչ եմ ուզում անել: Ինձ համար կարևոր է, որ վերադառնամ Հայաստան»,- ասում է Ալեքսն ու նշում, որ կապ չունի, թե որտեղ ես ծնվել՝ մեծ, թե փոքր երկրում, կարևոր է ձգտումը, ամեն տեղ էլ հնարավոր է հաջողել: Վստահ է, որ այս պահին Հայաստանում ամենաշատը կրթության վրա է պետք ուշադրություն դարձնել, միայն կրթությամբ կկարողանանք օգնել մեր երկրին:
Ամենահետաքրքիրը տիեզերքն է
Դավիթ Գյուլամիրյանին միշտ հետաքրքրել է, թե ինչպես է այս կամ այն բանն աշխատում։ Նա այս անգամ հայաստանյան թիմին բրոնզե մեդալ է բերել ֆիզիկա առարկայից:
Իրեն լուսանկարելու համար օգնում է մեզ դասավորել ֆիզիկայի լաբորատոր սարքերն ու առիթը բաց չի թողնում առավելագույն հանրամատչելի և համբերությամբ բացատրել, թե որն ինչի համար է: «Ամեն ինչ հասկանալի է հայացքով նայում եմ, գլուխս էլ խելացի «տմբտմբացնում». թեպետ Դավիթի համար պարզից էլ պարզ է, որ ինձ համար ոչինչ էլ հասկանալի չէ, բայց իսկական ուսուցչի նման նա շարունակում է հույսը չկորցնել ու մեծ սիրով, կասեի` կրքով պատմել ֆիզիկայի մասին: Հատկապես ոգևորությամբ ներկայացնում է իր հետազոտական նախագիծը, որը հաջողությամբ ավարտելու դեպքում ԱՄՆ կմեկնի:
Ամբողջությամբ՝ armeniasputnik.am
